İbrahim Nebi Hak. Muhtasar

MUHTASAR ÝBRÂHÝM NEBÎ

Kemâlât özde meraktýr
Merâksýz gönül çoraktýr
Çorak tohumu firâktýr
Emeli zer-i sim idi

Yaratandan kula hitâb
Eden yüz yirmi dört kitâb
Kurân’dýr hepsine mikâb
“ÝKRA’ BÝSMÝ RABBÝK” dedi

Rahmeti: dolu yaðmur kar
Kýþý, yazý, son-ilk bahar
Tefekkürde çok sevâb var
Eden’i: Ýbrâhim idi

Nemrudla firavun ayný
Korkudan kaynardý beyni
Cümle erkek cenineyni
Katleder firavun gibi

Ýbrahimi maðarada
Doðurdu koydu orada
Geyiklerse bu arada
Ýbrahimi besler idi

Rahme düþünce ölmüþtü
Orda ebâsýz kalmýþtý
Azer anayý almýþtý
Azer emücesi idi

Ýbrahim büyüdü inde
Kendisini bildiðinde
Benim Rabb!ým kimse
Bilmek istiyorum dedi

Aya baktý acebâ bu
Rab olabilirmi yahu?
Ay battýðýnda soluðu
Olamaz bu, Âllah dedi

Güneþ doðdu baktý büyük
Aydýnlatýr koyak höyük
Sanki kaptaný yok kayýk
Aþtýðýnda ýh; bak dedi dedi

Doðup batýp, aþýp giden
Nasýl Rab! Olacak neden?
Edebiyyen ve ölmeden
Var olan bir Âllâh dedi

Büyüyünce gitti eve
Azeri benzetti dev’e
Put yapardý seve seve
Böyle ilâh olmaz dedi

Azeri küpe bindirdi
Gitti nemruda indirdi
Birbirlerini kandýrdý
Akýldane iblis gibi

Putpersetler Bayramýydý
Hepsi putun hayranýydý
Kabaranda ayranýydý
Ýbrahim girdi içeri

Hep putlarý kýrdý yýktý
Bir büyük putu býraktý
Baltayý boynuna taktý
Ýzni ile çýkýp gitti

Bayram günleriyde hepsi
Topladýlar, tabak tepsi
Çaldý davul, öttü sipsi
Eðlenirken biri dedi

Büyük puttan gayrileri
Parçalanmýþlar her biri
Nemrud çaðýrdý Azeri
Kim yaptý ne bu hâl dedi

Aradýlar taradýlar
Kýraný bulamadýlar
Ve ibrahimi aldýlar
Nemrud kim kýrdý de, dedi

Ýbrâhim: Balta boynunda
Bak iki eli koynunda
Kýran budur ya sonunda
Gören budur sorun, hadi

Dediler bu konuþamaz
Kýpýrdayýp yanaþamaz
Eli kolu oynaþamaz
Dediler ki cansýz tabi

Dedi cansýz olan puttan
Ne beklersiz taþtan ottan?
Mercimek burçak nohuttan
Akýl kârý mýdýr? dedi

Bir anda hepsi þaþýrdý
Doðruyu akla düþürdü
Herkes baþýný kaþýrdý
Ýbrahim doðru der dedi

Velâkin durur mu iblis
Bakýp da sýrýttý pis pis
Beyinlere kattý necis
Ýbrâhime düþman idi

Bu destan bitmez ÝSLÂMÝ
Misâli; Nûh, Tufan, Gemî
Enbiyâlarýn hatemî
Resûlüne Ebî idi

ÇOK HASSAS CÝDÂR

Azýcýk bekleyin, birâz iþim var
Zannetmeyin bu aðzýmda diþim var
Gözümün üstünde sade kaþým var
Bir saç fukarasý ayna baþým var

Hayaloðlu Zeki, Hasaani kol at
Nazým, Harun, Muhsin Gürkani Polat
Selman iþleyeni hasuda patlat
Þûara canýný Âllâhâ adar

Kimse darýlmasýn gelir gerisi
Bize yaklaþamaz cinni perisi
Ýk’ayaklý þeytanlarýn çerisi
Ecinni güruha olmuþtur medar

Cevrani Babayla Ozan Devâi
Abdullahla Ýlyas sürsün sefâyý
Refik Kutlu çeker cevri cefâyý
Püryâni, Ruhani, Efsani radar

Demiroðlu, Darbazoðlu Mahcubi
Erdodu, Duygulu, Veysel, Miskini
Kurdoðlu Safai, Þöhret Feryâdi
Turgutoðlu Gilançaylýya bahar

Ýhsani, Reyhani, Çobanoðlundan
Mevlânadan Tabtuk emre yolundan
Pir Sultan Ebdaldan Fizân elinden
Hacý Bektaþ Velî nice bahadar

Seçkini, Orakçý, Yörükoðluyla
Sadýk gül Yazýcý derviþ koluyla
Hekimi de Öksüz ozan doluyla
Þâirin hýþmýna dayanamaz bar

Hasan Yýlmazla Nurani Nurali
Ýstikrardadýr ahdinde duralý
Öztürkoðlu ebûbekir Zamani
Arzýrumda þahlandýyorlar bar

Selâmi Mengilli Fuzuli ile
Ýmamali âþýk Ruhani bile
Zafer karataydan yükselen çile
Gönül gülzârýna yaðdýrýyor kar

Aþýk Dolaksýzla Özkýlýç, Pala,
Mahmud Aldemirle Necâti Kaya
Teveccüh etmiþler güneþe, aya
Sayamadýklarým afvetmekte, kâr

Kusuruma bakma! sayamadýðým
Adlarýný tek tek diyemediðim
Mazur görün vardýr eksik gediðim
Dünyâ kabuðumdur sýðamadým, dar

Didelerden akan kanlý yaþým var
Cenneti alâ’dan gönül kuþum var
Kara günde dostum can gardaþým var
Doðan Silleli’den Diler’e kadar

Son devirde Reyhaniyle Ýhsani
Tamamladý eksikleri noksani
Þûaralar Resûlûllah Hassanî
Merhemini milli yaraya sarar

Mekâna girmeðe az kaldý dostlar
ÝSLÂMÝ’den arda söz kaldý dostlar
Birde kaldýrdýðý toz kaldý dostlar
Yýrtýlmak üzere beyinde cidâr

Sosyal Medyada Paylaşın: