Tasavvûf
TASAVVÛF
Buyursunlar erenler
Bu dergâha girenler
Mutlaka söyleyiniz
Sürçi lisân görenler
Bakýnýz efendiler TUBA’daki yapraða
Eceli geleninki düþüverir topraða
Taþýracak damlayý doldurunca kabaða
Eli deðdiði anda patlayacak bardaða
Akýncýlar bakamaz kelife ve çardaða?
Hayâsýzlýktan kaçan, ruhullah Ýsâ dedi
Sare hatun, ahmaða! hakikati söyledi
Vak’ayý da Ýbrâhim Nebî seyrân eyledi
Çifedeki çer çöpler mengeneyim diyorsa
Muhatab aldýðýnda yelkenler olur forsa
Ab-ý Kevser dolmayanýn Felâketi pazar olur
Birütüsler hedefinde efendisi Sezar olur
Tefekkürle fikredene ibretâmiz nazâr olur
Âþýk; biçâre ÝSLÂMÝ acizâne yazar olur
Ýki kerre iki kaç ettiðini
Bilemeyen hendeseciler ile
Kelâm-ý arifanýn yettiðini
Bilmeyip þâirlik taslayan dile
Sözü; mecrâýndan izhar eylerim
Doðrularý yamru yumru söylerim
Mânâsýn anlar oba, köylerim
Dikenler kendini benzetir güle
Ýki çöpün arasýna kendini
Sýkýþtýrýp kurdum sanan bendini
Naksederek entrikâ-i fendini
Sözüm böyle echele-i câhile
Nebî þâiri Hasanlar müstesnâ
Göbekten aþaðý gezenden tasa
Bak ÝSLÂMÝ: sen beynine vursanda
Ýdrâk etmeyene hitâb nâfîle
GÝRÝÞ
Vahdet-i esrârý, duyanlar anlar
Zannetme: ayaðý kayanlar anlar
Zehirli akrepler çýyanlar anlar
Kimini Hak yoldan cayan eyledik
NÛH ALEYHÝSSELÂM’IN GEMÝSÝNÝ ÝNÞÂSI
Nûh Aleyhisselâm’ýn kavmi ona tuzak kurup aralarýndan çý karmak istediler Hakk Tealâ’da onlarý yeryüzünden silip çýkar dý Semânýn kapýlarýný açtý, Tûfan vücûda geldi Âllâhü Tealâ: “ EY TÛFAN, BANA VE RESÛLÜME ÝNANMAYANLARI HELÂK ET” diye emretti
Tûfan vakti yaklaþýnca CEBRÂÎL Aleyhisselâm geldi ve Nûh Aleyhisselâm’a marangozluðu ve geminin tahtalarýný yontmað ý öðretti Âllâhü Tealâ’nýn GEMÝ YAPMASINI EMRETTÝ’ ðini hab er verdi
Nûh Aleyhisselâm:
“Yâ Rabbi! Nasýl yapayým” dedi
“Peygamberlerin isminin yazýlý olduðu YÜZ YÝRMÝ DÖRT BÝN LEVHA YONT” buyuruldu
Nûh Aleyhisselâm Birinci levhayý yonttu, üzerinde ÂDEM Al eyhisselâm’ýn ismi belirdi Ýkincide ÞÎT Aleyhisselâm’ýn ismi, Ü çüncüde ÝDRÎS Aleyhisselâm’ýn ismi,Dördüncüde NÛH Aleyhis selâmýn ismi çýktý Her levhada bir Peygamberin ismi çýkýyordu Nihâyetindeki levhada MUHAMMED Aleyhisselâm’ýn ismi beliri nce CEBRÂÎL Aleyhisselâm indi ve: “Ey Nûh, þimdi GEMÝN tam am oldu Zirâ Muhammed Aleyhisselâm’ýn ismi Geminin tahtas ýnda göründü ki O Peygamberlerin sonuncusudur” dedi
Nûh Aleyhisselâm levhalarý birleþtirdiðinde gemiyi tamamla mak için DÖRT TAHTA daha lâzým oldu Cebrâîl Aleyhisselâm i ndi ve:
“Ey Nûh, Âllâhü Tealâ buyuruyor ki: Hâbîbim Muhammed Ale hisselâmýn Ashâbýndan DÖRT ZÂT’ýn(Hulefâ-i Râþidîn:Ebûbeki
r, Ömer, Osman ve Âli (radýyallâhü anhüm) ismiyle DÖRT LEV HA DAHA YONT, Zirâ onun Ashâbýnýn mertebesi benim katýmd a Peygamberler gibidir”
Resûlûllâh (Sallâllâhü Aleyhi Vesellem) Efendimiz’in ve As hâbýnýn ismi geminin levhalarý üzerinde belirince gemidekiler tûfândan ve boðulmaktan kurtuldular Bunun gibi, bir mü’min in kâlbinde Muhammed (Sallâllâhü Aleyhi Vesellem) Mustafâ’ nýn ve Ashâbýnýn sevgisi yerleþirse, onu azâptan ve cehennem de yanmaktan kurtarýr (Mir’âtü’l-Hâmidîn)
“Vahdet âlemini bilmeyen insân
Ýnsân sûretinde kaldý bir hayvan
Bizden ayrý deðil Settar’ý Sübhan
Bunu KUR’ÂN ile ayan eyledik”
TASAVVÛF da en önemli husus: “VAHDET-Ý VÜCÛD” tur Bu nun mânâsý “TEK VARLIK” demektir Mutasavvýflara göre, can lý, cansýz yaratýklar aslýnda “TEK VARLIK” ýn akisleridir O’nun esmâsýnýn tecellileridir “VÜCÛD-I MUTLAK” da denilen “TEK VARLIK” ÂLLÂH (celle celâlühû)’dýr
Tasavvûfta birde “DEVÝR” kuralý vardýr Buna göre “ÐAYB ÂLEMÝ”ne, yani madde âlemine düþen varlýk,Önce cemât (can sýzlar), sonra bitki, daha sonra hayvan, en sonra da insân biçi minde görülür Bu dört safhadan geçen insan, asýl hakikâtinde n haberli olmak ve aslýna kavuþmak arzusunda bulunur Onda n sonra derece derece yükselerek Hakk’a yani ÂLLÂH (celle c elâlühû)’a kavuþur Kavuþmadan önce son safha, “ÝNSÂN-I K MÝL” yani “EN OLGUN ÝNSÂN”safhasýdýr Ondan sonra yeniden aslýna kavuþur Bu bir çeþit Met-Cezir’dir
Bu husûsu kimi þâirler iþlemiþler,söyledikleri nefeslere “DE VRÝYE” diye ad konulmuþtur Bektaþilerin bu Devir kurallarý, d aha çok deðiþimle alâkalýdýr Þâir kendisini önce büyük varlýk içinde görür, Yerleri, Gökleri, evreni,“KÜN” (Ol) emriyle cihân var olur Sonra Âdem’i ondan sonra Ýbrâhim, Yakûb, Yusuf, Mû sâ, Îsâ ve daha bir çok Peygamberler gönderir ya da kendisi b unlar olur En sonunda Muhammed(Sallâllâhü Aleyhi Vesellem )Efendimiz peygamber gelir Bütün bu iþler hep onun için yara týmýþtýr
Bu altý misâlde hakîkâten baþarýlýdýr Kariler bunlarýn çeþitli ifâde ediliþ tarzlarýný görürler Çok zorlu bir mevzû olduðu için her þâir her âlim bu babdan giremez O bakýmdan bu çeþidin e msalleri çok azdýr
VAHDETNÂME
Ateþe giderken Ýbrâhîm gibi
Hâlilim diyene uyan eyledik
Býçaðýn altýna Ýsmâil gibi
Hak için baþýný koyan eyledik
Ýkizi Aklimâ Kâbil’e özel
Hâbil’in ikizi kadýndan; güzel
Hissi hasûdlukla eyledik, kýtel
Candan gardaþýný soyan eyledik
Meryeme harikâ meyveler verip
Zekeriyyâ Peygambere gösterip
Dünyâ ni’metini tabî-i yeyip
Îsâ’yý ateþsiz doyan eyledik
SATÝH’i LEDÜNNÝ ILM’le büyütüp
Ba’sül mevt çün ÜZEYÝR’i uyutup’
Yüz yýl sonra uykusundan ayýtýp
Hissi enesini kýyân eyledik
Kimine samanlýk ettik tüneði
Kimine kes dedik sarý ineði
Kiminin burnundan sivri sineði
Kattýk da beynine, bay’an eyledik
Hikmet deryasýna bandýrdýk dili
Hizmet etsin diye verince eli
Þûursuz, akýlsýz yaratýp fili
Verdiðimiz emre uyan eyledik
Her canlýdan bir çift olan câmîyi
Mü’minleri sýðýnaðý hamiyi
Ýçindeki cemâdatla gemiyi
Þiddeti tûfana dayan eyledik
Vahdet-i esrârý, duyanlar anlar
Zannetme: ayaðý kayanlar anlar
Zehirli akrepler çýyanlar anlar
Kimini Hak yoldan cayan eyledik
Bunu ulül ebsar ayanlar, anlar
Resûlü Ekrem’e uyanlar anlar
Bir,üç,beþ,yedi,kýrk,sayanlar anlar
Muhabbeti kula ziyân eyledik
Ne dikip ne ekip yolacaklarý
Açýldýktan sonra solacaklarý
Gelecek bir yýlda olacaklarý
Ðaybi ilâhiden sayan eyledik
ÝSLÂMÝ: bu vahdet deryâsý derin
Âzâmisi boðulmuþ girenlerin
Batýndan zahire gönderen BÝRR’in
Fermânýný neyden, duyân eyledik
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.