Sana gelirken ben
Sana gelirken ben
Þiirlerarasý yolculuklarýn aþk molasýnda
Bitmeyen mesailerin duygusuzluðunu taþýyan
Uykusuz garsonlarýn ellerinden demli bir çay içtim…
Dilinin tadýný vermiyordu þeker
Ve sýcaklýðýný, buðusu…
Nasýl benzesin!
Zarif boynun deðil miydi durgun sularýn kuðusu…
Sana gelirken ben
Ayaküstü yalancý sohbetlerden geçtim
Ýki dakikada tüketilen kaþarlý tost
Yan koltukta sahte, geçici bir dost…
Ýçimde cam kenarýna hasret koridor hüzünleri
Sorsam cevaplar mýydý
Ayrýlýklardan mý beslenir þarap üzümleri?
Sana gelirken ben
Issýz, keyifsiz, kafiyesiz yollardan geçtim
Ýsmi çoktan unutulmuþ bir þairin aþk þiiri gibiydi sokaklar gece yarýsý
Kavuþmaya hasret, hece yarasý!
Hüzün çökmüþtü yorgun çay bahçelerine
Kim bilir gün boyu ne kadar çok dert taþýdýlar
Sýmsýcak bir sevgili gibiydi, ters çevrilmiþ sandalyelerin masalarla uykusu
Yardan yara almýþ sevdalarý andýrýyordu
Kepenklerini sýmsýký kapatmýþ dükkânlarýn
Bir daha seversem, terk edilir miyim korkusu…
Sana gelirken ben
Defalarca ihtiyaç molasý veriyordu otobüsler
Oysa sadece sevgine ihtiyacým vardý benim.
Biraz aþk birazda tuz çekiyordu tenim.
Ama geçecekti elbet bu hasret
Sana kavuþtuðunda yol yorgunu bedenim…
Ey gönlümün gül gülüþlü ilham perisi
Sen bakma benim deli dolu olduðuma
Bayram pabuçlarýyla uykuya dalmýþ çocuklar kadar þenim.
Sana gelirken ben, kendime uzaklaþtým
Ýliklerime kadar senim!
Bütün dertlere ara verdim
Aç kapýyý, sana geldim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.