o zeytin karasý gözlerinden alamýyorum kendimi
anlat onu deseler nasýl anlatýrým seni
sýðmazsýn kelimelere yaþamak gerek
ismini her anýþýmda titretiyorsun bedenimi
boynumda hissettiðim
bir meltem esintisidir nefesin
ilk tuttuðumda sadece ellerin deðil
titriyordu bir ürkek ceylan gibi bedenin
habercisiydi sanki
kelebek özgürlünde kaçýþýnýn ve gittin
geri dönmeyecek gibi bir daha
baka kaldým ardýndan
seyrettim rüzgarda savrulan saçlarýný
diyemedim gitme kal
büyülenmiþ gibiydim
sustum daldým hülyalara
sen ve yaþananlar kalbimde yara
bassam da tuz dinmiyor kanýyor
bu aþk iflah etmez öldürür beni
yaþayan bir ölüden ne farkým kaldý ki
sana ait yüreðim kanýyor
ne hayaller kurardýk gerçekleþmese bile
yeminler etmiþtik hiç ayrýlmayacaðýz diye
hani ölüm bile bir baþlangýçtý bizim için
söyle bir bedende iki can olamadýk niye.
Refik
07.01.2017
Ýstanbul