Ağla
Uzadý gece, akmadý yýldýzlar ve bir türlü doðmadý ay,
Acý üzerine bindi acý, sel oldu gözyaþý ve yýkýldý sýrça saray.
Ellerim tüm dünyayý kavrar, kollarým tutar gökyüzünü sanmýþtým,
Sinsi düþman yaklaþýrken mahremime, ben yalanlarýma dalmýþtým.
Gözlerim görmez oldu ilkin, kulaklarým duymaz oldu en acý feryatlarý,
Gecenin karanlýðýnda acýyý azýk ederek aðlayan ve yapayalnýz analarý.
Nefsimin esaretinde pislikten pisliðe saplanýrken sefil ruhum,
Anlým unutmuþ secdeyi, ellerim kaçýncý cehenneminde güruhun?
Gerçekleri görünce titredi bedenim, sarsýldým tepeden týrnaða,
Kendi kendimi atmýþým kirden ve pastan müteþekkil irinli aða.
Tokat üstüne tokat gibi indi suratýma gördüðüm tüm gerçekler,
Birer birer kapandý yüzüme sonsuzluðuna inandýðým seçenekler.
Gençliðim gitmiþ elden, güçlü sandýðým kollarým özler olmuþ ölümü,
Bir de baktým çoktan çözmüþler çözülmez dediðim nankör düðümü.
Çiðnenmiþ mabedim imansýz ayaklarýn altýnda, köleleþmiþ tüm þehir,
Hey hat! Ben vermiþim düþmanýn eline anahtarlarýný mabedimin bir bir.
Aðla þimdi gözlerim, aðla çaresiz mahkûmiyetime, aðla sen utanmadan,
Kör misali gelip geçtin, mahkûm ettin beni, tatlý uykulardan uyanmadan.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.