SONBAHAR MELANKOLİSİ

Ýdeolojik çýkmazlarýn cenderesinde can çekiþiyor zihnim.
Asýrlýk olmuyorlarýmýn yaný baþýnda duruyor;
Hafifmeþrep olabilirlerim,
Hayýflanmalara adanan ne yapsan olmuyorlarým,
Toplanan, bölünen, çarpýlan ve çýkarýlan ömrüm,
Ömür zayiisine konu olan yaþanmasa da olurmuþ duygularým,
Duygusuzlarým, fütursuzlarým, lüzumsuzlarým
Bizlerim, sizlerim, onlarým,
En çok da yalnýzlardaným,
Kanmýþlardaným,
Kandýrýlmýþlardaným,
Bir türlü boy atamamýþ; filizlenememiþ umut fidanlarým,
Katledilmiþ fikir ormanlarým,
Yazýk edilmiþ çocukluk anýlarým,
Azlarým, azýmsanmýþlarým,
Çoðalan acýlarým,
Saðlamasý imkânsýz sanrýlarým,
Sevdiklerimden armaðan sancýlarým,
Olmasa da olur yancýlarým
Ve çözümsüz çok bilinmeyenli meþhur denklemim,
Yabancý deðil bizzat kendimim,
Benim…

Eski bir þarkýyým ben dinlenmeyi özlemiþ,
Unutulmuþ birkaç satýr þiir,
Klasik olamamýþ bir semt romaný,
Meþhur olamamýþ bir zamanlama hatasý,
Ýçimizden biri aslýnda,
En uzaðýmýzda tuttuðumuz hani,
En uzaðýnýzda tuttuðunuz yani,
Tutamadýðýnýz belki de,
Kaçýrdýðýnýz;
Ýçimizden, içinizden biri,
Ýçimize ve içinize yabancý,
Çoðunuz gibi yalancý,
Kadir kýymet bilmez bir talancý,
Maðrur olamamýþ müzmin bir maðdur,
Çoðunlukla azýnlýkta kalmýþ bir haymatlos,
Belki de istenmeyen kötü huylu zihinsel bir ur,
Büyümeye adamýþ kendini, ölümüne.

Þimdi bu sonbahar sabahýnda,
Þimdi böyle yaðmur yaðarken ýðýl ýðýl,
Þimdi hüzünden baþka his kalmamýþken geriye,
Þimdi þiirden baþka merhem olamazken,
Bulamazken,
Yani birdenbire belki de,
Ortada bir sebep kalmamýþken,
Yazmak, anýmsamak, anýmsatmak,
Ben,
Düþlerim
Ve düþündüklerim.
Zamanýn anaforunda var olmayý becerememiþ bir kara delik,
Bir tür hiçlik,
Bir nevi hiç edilmiþlik,
Belki de yalnýzca boþ vermiþlik,
Bu his,
Bu hezeyan,
Bu yýkýntý,
Bu çöküntü,
Bir anlamý mý olmalý,
Yoksa tüm anlamlardan mý arýnmalý?
Benliðim…

Mesut ÇÝFTCÝ (30 EYLÜL 2015)
Sosyal Medyada Paylaşın: