HASRETİM

Bir günden bir güne “efendim” demez
Tatlý dile, güler yüze hasretim.
Ruh okþayan bir söz, aðzýndan çýkmaz
Tebessümle, tatlý söze hasretim.

Ömrümüz geçiyor âh deyi deyi!
Neyi paylaþmayýz, bilmem ki neyi?
Bile bile, her hususta kimseyi
Aldatmayan, dürüst öze hasretim.

Top bile atýlmaz gereksiz taca
Ateþ yanan yerde olmaz mý baca?
Derinden derine çeþm-i þehlâca
Sevgi dolu, bakan göze hasretim.

Olmamalý insanlarý ayýran
Olmalýyýz birbirini kayýran
Sevgi ile, saygý ile doyuran
Hem edâya, hem de naza hasretim.

Böyle mi olmalý, eþler söyle ki?
Eve huzur yaðsýn, gönül eðle ki
Sevgi ile, beni çalan öyle ki
Hem davula, hem de saza hasretim…

03/01/’17
Hanifi KARA

Sosyal Medyada Paylaşın: