KOVDUNUZ...GİTTİM.mutlu OLDUNUZ MU?
ÖtekiBEN
KOVDUNUZ...GİTTİM.mutlu OLDUNUZ MU?
Kovdunuz gittim,mutlu oldunuz mu?
Utangaç bir ay ýþýðýydý gecenin ortasýnda
Titrerdi
Karanlýktý zaman
Kovulmuþ bir aþk sokakta aðlayarak giderdi.
Kimseler yoktu kentin gözlerinde
Gece utandýkça aþk giderdi
Aþk yorgundu,zaman karanlýk
Ask kovulan adamýn þarkýsýný söylerdi.
Yýldýzlar dökülmüþtü kentin çehresine
Pencereden inciten çýðlýklar duyulurdu
Aþk,þiirini,romanýný ve hayalini almýþtý eline
Bodrumda mavi bir menekþenin derisi soyulurdu.
Savaþtan yenik çýkmýþ bir geceydi sessizlik
Sessizdi,aðlardý
Zaman bükülüyordu
Þiirler atýldýklarý pencereyi son kez yoklardý.
Aþk yorgundu,yola düþmüþtü
Gece yarýsýydý zaman
Aþkýn yüreði parçalanmýþ,üþümüþtü
Karanlýðýn içinde kaybolduðu an.
Kovdunuz…gittim,mutlu oldunuz mu?
Þiirimi aldým sonra çok geçmeden
Karaladýðým sayfalarýmý
Parçaladýðýnýz kalbimi
Ve anýlarýmý.
Yola düþmüþtü aþk,bir pencerenize baktým
Bir de pencerelerdeki kuþ gölgelerine
Ben gecenin karanlýðýna da yakýþtým
Çýðlýklarýnýz ok gibi saplýyordu elinize verdiðim yüreðime.
Yüreðimi emanet etmiþtim size
Hayalimi ve þiirlerimi
Bir gün olsun o kalbinin kapýlarýný açmadýn
Ben ve yüreðime.
Yaðmur yaðmaya baþladý az sonra
Bir operasyonda öldürülür gibiydi yüreðim
Öylesine sürgündü zaman ortasýnda
„Evimdin sen.“ buydu,zaman bulup söyleyemediðim.
Kovdunuz…gittim,mutlu oldunuz mu?
Sizin kentlerin dýþýna çýkmýþtý aþk,periþandý
Hayalleri celladýna dönüþmüþtü aþkýn
Bir tek koynunda bestesiz bir þarkýsý vardý
Þarký da yas baðlamýþtý,aðlardý.
Kovulmanýn gururunu taþýyordu aþk
Aðlýyordu,yüreðinde kan sýzýyordu
Gözlerinde büyük sevdasýnýn hayali
Onu günah fýrtýnasýndan koruyordu.
Aþk,ayrýlýða sevdalanmýþ bir evin kaldýrým taþýydý o gece
Orada herkes,her kýpýrtý ayrýlýða sevdalanmýþtý
Zamanýn her tarafýnda sarhoþ bir öfke gezerdi sessizce
Kimbilir bu aþktan önce kaç yürek daha böyle kanatýlmýþtý.
Yola düþmüþtü aþk,zaman hýncýndan uðulduyordu
Geride hiç bir paranýn alamayacaðý paha biçilmez üç-beþ mutluluk
Ve paraya deðiþtirilmiþ bir sevinc masalý yürürken karanlýkta
Ömürden bir yaprak daha sessiz sessiz dökülüyordu.
Kovdunuz…gittim,mutlu oldunuz mu?
Zeki Nurçin
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.