Farkında Mısın

Ne zaman bir þarký dinlesem
annesini yitirmiþ bir çocuðun çýðlýklarýný duyuyorum,
bir babanýn en çaresiz anýnda döktüðü gözyaþlarý
dökülür avuçlarýma.

Ellerimde yangýnlarda kül olmuþ viþnelerin kaný
ben oturup aðlýyorum yalnýzlýðýmýn utancýyla
karanlýklarýn sarýp sarmaladýðý sokaklarýn en ýssýz siperinde
yine kimsesizliðime sýðýnýyorum.

Mevsimler bahara dönüp
çimenler topraða sarýldýðýnda
vahalar,daðlar,ovalar çiçeklerin renk cümbüþleriyle
yarýþtýðý günlerde
kana ve gözyaþýna bulanýyor serçe yüreðim
gözyaþýnda kanýyor duygularým…

Sevenler mavilere uçup,enginlere yelken açarken
sensizliðin sessizliði utancýndan aðlýyor gözbebeklerimde
umutsuzluk ve çaresizlik kulaklarýmda ýslýk çalýyor
sýðýnacak yer arayan ellerim cebimde saklanýyor
boþluklarý sarýyor kollarým
gözlerimden akmaya utanan yaþlar yüreðime akýyor artýk.

Sensizliði kendime anlatamamanýn çaresizliði boynumu büküyor
umursamazlýðýnýn cehenneminde çölleþiyor duygularým
beni aðlatan acýlar,kim bilir kimleri güldürüyor bana…

Ýçimdeki sýzý dinmiyor
her defasýnda yarasý nasýr baðlatan þiirler kanýyor gözyaþlarýmda..

Ey yokluðuyla boynumu büken
yüreðimi yetim býrakan yâr
yetmedi mi araya koyduðun gelmeyiþlerin ?
yetmedi mi gözlerimi gözlerinden mahrum býraktýðýn ?
daha ne zamana kadar güller kanayacak avuçlarýmda ?

Karanlýk bir uçurumun kýyýsýndayým
aklým gidip geliyor
karabasan gibi çöküyor üzerime yokluðun
bunca acýyý taþýyamýyor yüreðim…

Gözlerim üþüyor þimdi
umutsuzluða düþüyor damlalar
sabrýmýn çölleþtiði noktadayým
avaz avaz haykýrmak istiyorum ,nefesim kesiliyor

Yokluðunla sýnama beni yâr
umudumu tel örgülerine asýp,sevgimi çaresizliðe tutsak ekme..
Vuslatýn vakti gelsin artýk
hüznümden ufuklara uçuramadýðým duygularýmý
karanlýklarý yarýp dünyayý aydýnlatan bir güneþ ol
ufkuma doð da ,hislerimi özgürlüðe uçur…

Kuþ olsam konacak dalým yok
yel olsam,esecek halim kalmadý
kaç zamandýr umutsuz,kýrgýn sabahlar bakýþlarýma düþüyor
kahpe yalnýzlýklara kalýyorum..

Uykularým dikenli tele dolanan çýplak bir beden
ayallerim yýrtýk döþek
yastýðým çaresizliðin dibi
iki damla gözyaþýnýn üzerine düþürme hayatýmý
yokluðun yüreðimin acýlarýný ateþe döküyor
bütün zamaným küle dönüyor..

Sabret,bir gün gelirim diyorsun da
Yaþlanýp gidiyor ikimiz de
Farkýnda mýsýn !!!





Sosyal Medyada Paylaşın: