Asýl adý Mehmet Köþe olan Kaptanî, 1952 yýlýnda Sivas’ýn Çayboyu mahallesinde doðmuþtur. Çoðumuzun bildiði gibi Çayboyu, daha önceleri, Sivas’a baðlý merkez köy idi ve adý Pirkinik’ti. Mehmet Köþe, Çayboyun’da Gülþeoðlu ( Gürþoðlu) diye bilinen ailede Ýsmet ve Zülbiye’nin oðludur. Dedesi Dursun Köþe, 1950 yýlýnda Doðanþar’dan Çayboyu’na göçmüþtür. Dört kardeþin en büyüðü olan Mehmet, ilkokulu, Çayboyu Ýlkokulunda, Orta tahsilini de Sivas Atatürk Ortaokulunda ve Sivas Endüstri Meslek Lisesi Metal Ýþleri bölümünde yapmýþtýr. On sekiz yaþýndayken beþik kertmesi olan amcasý kýzý Emine ile evlenmiþtir. Üçü kýz, ikisi oðlan beþ çocuk sahibidir. 1995 yýlýnda S.S.K.’dan emekli olan Mehmet, halen Sivas’ta Alibaba Minibüs duraðýna kayýtlý olarak kendi özel arabasýyla geçimini sürdürmektedir. Küçük yaþtayken türküye, saza meraký olan Mehmet’in bu hevesi aile fertlerinin karþý çýkmasý üzerine uzun yýllar körelmiþtir. Ne var ki, gençlik çaðýnda ve sonraki seneler içindeki aþk tekrar alevlenmiþ, saz çalmaya, türkü söylemeye tekrar ilgi duymuþtur. Âþýklýða yönelmesinde iki sebep önemli ölçüde rol oynamýþtýr. Bunlardan ilki; bir ara arabasýyla Sivas-Erzurum arasýnda gazete daðýtýcýlýðý yaparken, Erzurum’a her gidiþinde âþýklar kahvesine uðrayýp orada sanatlarýný icra eden âþýklarý dinleyip etkilenmesi, diðeri de hemþerisi Âþýk Erdem Can’la tanýþýp ondan þiir söylemenin inceliklerini öðrenmesidir. Mehmet’e, mesleðinden dolayý Kaptanî mahlasýný da Erdem Can vermiþtir. Ýrticalî olan ve bugüne kadar pek çok televizyon programýna ve âþýk programlarýna katýlan Kaptanî’ninçok sayýda þiiri vardýr. Hakkýnda Gaziosmanpaþa Üniversitesinde bir de bitirme tezi hazýrlanmýþtýr Kaynak-(Nuray BÜTÜN, Âþýk Kaptanî, Tokat, 1997)
SÝVAS’IMA
Gazi Ata’m sende, kongre yapmýþ Kudretli il olmak, düþü Sivas’ýn Daðlarýn baþýný, bak boran kapmýþ Kar ile örtülür, baþý Sivas’ýn
Sivas Katmeriyle, Sivas ketesi Divriði pilavý, yoktur ötesi Mantýsý, gömmesi ve salatasý Kesmedir bilesin, aþý Sivas’ýn
Ülke düþmanlarý, haddini aþsa Hele konu bayrak ve de savaþsa Ne zaman bir þehit, ateþi düþse Her zaman Vatan der, döþü Sivas’ýn
Þükreder her zaman, çoðu azý bir Her zaman güzeldir, kýþý yazý bir Mert olur insaný, özü sözü bir Ayn’olur içiyle, dýþý Sivas’ýn
Çýksa meydanlara, on binler yürür Bir kale olur da, ayakta durur Oynanmak istenen, oyunu görür Demeyin gözleri, þaþý Sivas’ýn