Cumartesi

az önce uyandým uykumdan
kurumuþ dudaklarla
zaten az önce de uykuya dalmýþtým...

her cumartesi gecesi olduðu gibi
ben
yine baþka tenlerde unutmayý denedim kokunu.

yine bütün gece seviþtim
henüz tanýyalý gün olmamýþ baþka ten ile.

ve yine
sabaha karþý uyandým susuzluðuma

ve yine sen deðildin kollarýmdaki
uyandýðýmda.
baþýný göðsümden usulca çekip
hafifce yataðýmdan doðrulduðum
yine sen deðildin...

bir þarkýdan kalmýþ olmalý
dilimin ucunda;
’daha kaç vücut gerekli
benim seni unutmama’ ...

daha kaç defa sensiz uyanmalýyým ben
kokunu unutabilmek için
sabahýma
yarýnlarýma
ve
yalan seviþmelerle dolu hayatýma...

söylesene!
nasýl unutacaðým kokunu ?!
ya da kim unutturabilir ki ...
Sosyal Medyada Paylaşın: