Bensiz Ölme

sabahýndayým ayrýlýðýn,
gidiyorum.

daha fazla dayanamam
þimdi gidiyorum...

nasýl bir acýymýþ bu böyle;
dayanýlýr gibi deðil!

konuþamýyorum,
yutkunamýyorum,
nefes alamýyorum adeta.
hatta aðlayamýyorum bile!
aðlayamadan kahroluyorum.

ney di yüreðimin gerçekten hakettiði?!
bu muydu yoksa!
hakkettim belkide bu ayrýlýðý kimbilir ama
böylesini de deðildir en azýndan.

nefes alamýyorum diyorum
aðlayamadan kahroluyorum
’aðlamadan gözyaþlarým sel oluyor’
nasýl bir acýysa bu
artýk yaþatmayacak gibi anlaþýlan
daha fazla!

uykularým kaçýyor,
gecem gündüzüm içiçe ayýramýyorum

ve þimdi,

gel dersem eðer sana
gel’me sakýn!
ama git’me de...
ben hiç birþey bilmiyorum
en iyisi sen de bilme!

sus!
nefes alma bile!
daðýl sen de benim gibi,
boðul sen de benim gibi
ama
sakýn bensiz ölme.
Sosyal Medyada Paylaşın: