Rüzgârdýr eser, Kana susamýþ bir akbaba gibi Çatýdýr; Baþýmýza geçer. Yaðmur rahmetiyle, Öyle doyurur ki bizi Sel olur, akarýz Ýhmal nehirlerinde. Kardan adamlar, kadýnlar, Çocuklar yaparýz Donan cesetlerimizden. Yanarýz da çýra misali; Ne çýðlýmýz duyulur, Ne ateþimiz aydýnlatýr, Veballerdeki cehaleti. Cereyan gider, Karanlýk bir sohbete düþeriz, Mumun tenezzülünde. Þiþeli, bidonlu dostlar ediniriz Sularýmýz tükendiðinde. Kaldýrýmsýz þehirlerin, Cambazý, Üstü açýk kuyularýn Talihlisiyiz. Ýcap ederse - Fýtraten yani -; "Güzelde ölürüz" Alýn teri madenlerinde. Þehitler ölmezde, Acýyla kalanlar Yaþar mý? Bir kupür de, iki satýrlýk; Sayý bol olursa, Bültene de çýkarýz, Ünlü de ölürüz yani, Ünsüz ömrümüzde.
-ketum
Sosyal Medyada Paylaşın:
Tuncer TAMTÜRK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.