karga cığlığında,,,

karga cýðlýðýnda ac bakýþlara inat
soðuk parmaklarýnýn geceye yalnýzlýðý
kirli dumanlý bir oda da kiralýk sessizliðinde
kendine tutunmak ,saflýðýn sek beyazlýðýna
hiçlikliðin büyük gölgesinde kýrýk cýkýk ölü duygu baharýna
kuralsýzlýðýn en özgür yükümsüzlüðün en aðýr adýmlarýnda
hep gölge siyahýnda ,cýrpýnan dipsiz dalga boyunda
ufkun güneþin gökyüzünün mavinin en durgun rüzgarýn neþeþinde
bir türkünün en vurgun en keyifli hüzününde
titreyen alevin los güzelliðinde,
bireken kartanesi gibi kristal kalplerin endiþeli mutsuzluk duraðýnda
bir sercenin donarken ölümsüzlüðü bilmediði halde topraða carpan vazgecilmezliðinde
kýr ciceklerin her yaðmura eðerken boynunu ,ve siyah toprak neþelle acarken baðrýný
kelimelerin yetmediði ve yaþanýllamamýþ o kadar gecen her saat her mevsimin ayrý birikiminde
anlatýlamayan icimizde yorgun yaþayan ve aklýmýzýn en acýmasýz ve en derin yerindeki o mühteþem yanýlgý
deðermiki baðýrdýðým o kadar sessiz harflerin ve o kadar suskun ayrýlýðýn,
gercek aðýrlýðýndaki yalan celiskiye,fark edemedim ,yalansýz sevemedim,hep cýkardý oysaki ,
yüzüme carpan hep sevgisiz kibar ret edilislerim,kendime söylediðim o kadar cirkin caresizliðim,

hadi söyle,,,
ne kadar ve ne kaldiki...
kendimden nefret etdiðim kadar,,,
eminim...






Sosyal Medyada Paylaşın: