atlarý ba(ð)ladýk Yörüð Amadýn ahýra ordan birer dutam ot attýk torbalarýna Haçca Bacý “n’oldum öldüm ille okarý çýkýn”.. o izbar etdikçene basdý “valla”yý Hasan Agam “biz sizin ekme(ði)nizi yemedik adam mýyýz bizim gýz” “vallaha salman” “Alla(hý)n aþgýna bizim gýz emme böðün möhüm bi(r) iþimiz var” dedi..
Haceli devetüyü picamaynan okar gapýya çýkdý “-ülen ha iki gupa çay iþseydiniz o(ð)lum gayýnçý senin epaplarýn da var baþýmýzýn üsdüne onnara bari bi dýkým aþýmýz nasip ossun” acýkdýk, susadýk emme iþallah çýkmayýz, hu adamýn bana bi sunum ekme nasip olmasýn” deye de içimden verip alýp vesveseleniyon, dova ediyorun.. ! Haçcaca’yý ne gadar sever-sayarsam da bu adama hiç ganým ýsýnmadý içimi acýdan biþiydir vallahi o boy, o pos.. o ðzellik, ceylan gibiydi.. tay gibi.. hökümet gibi hâlâ bi içim su.. vallaha! valla billa herkeþ “benim” deridi.. “bizim” deridi o’na! gerþi ben bek bilmen o getdi-ðetdi zamannarýný emme ortada “ben o’yun” deyipduru hâlâ onun gibisi bit taha gelmedi köye, gelmez de gelmez geder gari.. ta öyle!!
“vay oðlan, hinci öyle gözel nerde Allah nazardan saklasýn, hâlâ da çok gözel köyün en gözel gýzýydý Gül Haçca baya bildiðin “Osmanný” haný Allah nazardan saklasýn deye dova ederdi herkeþler ona insan birinin öðünü alýp geþme(z) mi?, geþmedi! ona dur, buna çüþ deme(z) mi?, demedi!! bi lafa söze garýþýp da gönül gýrma(z) mý? gýrmadý!.. belki de onun uçun, haralda bazara gelin gediþine de(ði)el emme Yörüð Amadýn Güssün garýsýna guma oluþuna kimsenin yüre(ði) ýrazý olmadý belki de en çok benim valla..
çocuðukandan Hasan Agama zýt gediþimin onu affedemeyiþimin tek sebebi bu cürümüdür hâlâ daha kinnenirin Hasan Agama neyeyse emme hinci “takke düþer, kel görünür” hinci makým olduk! bu Yezide!
iþde bu! Allah da gulu da bilip-duru Hasan Agamýnan da evel-evelden aramýzdahý en möhüm sýkýntý iþ de bu! zýt gederdim ki hemi de nasý valla i(n)san olan i(n)san nasý(l) yakýþdýrý bu adama öz be öz bacýsýný.. decen ki sana ne? emme “bana ne” denmeyoru isde!
zenginniðise zenginsin.. gücü guvatý dersen yerinde bobayiðit, varidatlarý herkeþlerden elerde üsdelik bobasý mýhdar köyün en birinci lafý-sözü dinnenen, eleri görüþlü bi adamýydý bana göre de o takike; “gözümden düþdü”ydü taa o zamannar zati bi(r) taha da esginki Hasan Agam olmadý asla..
“Allah yazmýþ ne deyen” ne d(iy)ecen a gapberif.. kimsenin yüzüne bakama(ya)cak olunþa atla ata ver elini “haso-yuso” at kendini daðlara.. oh ne âla.. kendinden ne gadak gaçabilecen daðlara çýkýnca ýrat yüzü görüp, esginki ðibi uyuyabilecen mi yasdýða baþýný goyunca mefta ðibi..
emme habarým olaydý verdirmezdim.. hatta gaþmýþ gelmiþ birinde Hasan abeynin mýlýðý yýkýk yüzü eðþi, gap-gara “yollama abey” dedim.. “sakýn yollama” “çocuðu var” dedi “olu(r) ðeder sizikinnerin yanda evelallah geri yollarsan seneye bi(r) taha ertesi sene bitaha borlumbok olu(r) zýlla baþýna bela!”
“haklýsýn daa bizimo(ð)lan üsdüme düþüremeyon, kendime yakýþdýramayon el bana ne demez” dediydi.. … emme hinci gaþýný ðaldýrýp da gardaþýnýn yüzüne bakamadý hatýrýný soramadý “nasýsýn ay bacý” deyemedi sanký elin bacýsý.. “döyüsün öðnde gedeni” ..
Yusuf agam çýkcaðdý iþin aslý eniþdesinin evi ya? emme Hasan agam yönü geri höö(y)le eleri yörüdü eli-makým ben de, peþi sýra mezbur Yusuf Agam da! birbirimizi beklemedik… cýzlamý çekdik.. gulamýzýn üsdüne yatdýk uzaklara bakdýk gözlerimizi sakladýk.. içimizden söðdük-saydýk Yörüð Amada Hasan Agama gadere.. gýsmete gelmiþine-geþmiþine olmuþuna-olcana yedi ceddine esfer(l)-i safirisine
böyle zamannarda; galmayvýrýyo hiþ bi þeyin ehemmiyeti aðþamdan beri Hasan Agam atýný neye fýzlý sürdü ki ? bu adam ne yapmað isdeyyo acabýnaola
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Çelikli. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.