Kelepir bir hayat için

fýrtýnada kalan tekneler
dalgakýranlarýn adýný sen koydular
çünkü deryada her yön sana doðrudur
ben ise kýrýlgan kalbimi
ufukta giden bir gemiye býraktým
giderken uzun uzun ardýndan baktým

aþk yok da diyebilirdim aslýnda
varlýðýný tanýmasaydým
sen de kutlu bir doðumu
hak ediyorsun aslýnda efendim
lakin benim yüreðim
yalnýzca Ahmedimizin

bulutlar yere inince
bir panik havasýyla baktýðým
her pencerede ölüler görüyorum
býraksalar sana doðru koþacak
kýrk küpün içinde kýrk kýrýlgan adam
kirpiklerinin ölüsü bunlar

hayatýmsa benden çok öncelerine ait
eskiyen bir zaman yolculuðu
olsa olsa usulsüzce yazýlmýþ aný defterinde
unutulan kelamlardan ibarettir
kýrýlan kalemlerin beddualarýna muhatabým
dökülen mürekkeplerin ahý vurdu beni

yoksul bir kulübeyim þimdilerde
limandan az uzakta balýk kafasý yiyen
kediler kadar mesudum aslýnda
bazen martý çýðlýklarý kadar münzevi
adýmlarýmdan korkuyorum bu sýra
bu kadar ses fazla bana bu kadar tuz
ekmek su fazla fazla bu mutsuzluk



Sosyal Medyada Paylaşın: