Sen aklýma düþtükçe zamansýzca,
sana kavuþmayý çekiyor içim;
kavuþamayacaðýmýzý bile bile...
Gene de iyimserim seni bulabileceðime dair!
Ki, gülümseyen her kadýnda seni ararým,
Sen bir hayalin tatlý gülümsemesi gibisin!
Kavuþamasak da,
bunu hayal etmek bile mutlu ediyor beni;
hayalleri bastýrmam ne mümkün?
Seninle ve sensiz geçen
iki hayatým oldu benim.
Sana düþkün, sana baðlý, sana heveskârdým
Senden baþkasýný hiç sevmedim.
Anladým ki hiç kimseyi seni sevdiðim gibi sevemem
ve biliyorum hiçbir kadýn senin yerini alamaz...
Aramýzda mesafeler yol tutmakta,
bir eþkýya gibi gözü dönmüþ.
Mümkün olsaydý koþarak gelirdim sana!
Ben sensizken
çok ýstýraplar çekiyorum,
çok mutsuzluklarým oluyor,
umutsuzluklarým oluyor,
hep münhezim kalýyor yüreðim,
hep paramparça,
hep hayal kýrýklýðý yaþýyorum.
Ölüm kokuyor sensizlik.
Yalnýzlýk çürütüyor yüreðimi.
Korkuyorum…
Bir gün çýka gel karanlýklar içinden doðup da üstüme
Býrakma korkularýma,
Kurtar beni,
Kurtar ne olur...
Sýðýndýr gönlüne, muhtacým buna
Sabredemiyorum sensizliðe,
Dayanýlmaz bir yük bu
Kaldýralým aramýzdan ayrýlýðý.