Bu sabah tadým tuzum yok
Uykusuz geçen bir geceden uyanýyorum
Gözlerimin altýnda halkalar oluþmuþ
Savaþtan çýkmýþ gibi yorgun bedenim
Sanki deðirmende un çuvallarý taþýdým
Saçlarýmýn beyazlýðý undan deðil
Yüreðimde yaþadýðým acýlarýn birikimidir
Aynaya baktýðýmda tanýyamadým kendimi
Yüzümdeki çizgiler belirginleþmiþ
Asýrlar öncesinden gelmiþtim sanki
Yaþandý ve bitti herþey
Ýçimdeki yara kapanmayacak sayende
Hani hiç ayrýlmayacaktý ellerimiz
Kar yangýnlarýnda titremeyecekti bedenimiz
Ettiðimiz dualar geri çevrildi demek ki
Kapandý demir kapýlar üzerimize
Alýþamadý karanlýða gözlerimiz
Yasak ettiler bize sevmeleri
Yeniden baþlayabilecek misin
Kim anlatacak bir daha aþký sana
Soran olmayacak belkide
Günün nasýl geçti diye
Yabancý bir el saracak bedenini
Aþka dair hiçbir þey hissetmeyeceksin
Ýstemesen de sahipleneceksin onu
Söyle
Kim þiirler okuyacak sana
Gözlerinde kim demlenecek
Bir nehir gibi akýcýydý sevdamýz
Yaðmur yaðardý durmadan
Umutlarýmýz yeniden yeþersin diye
Nar çiçekleri ürperir
Yediverenler filizlenirdi yeniden
O kadar uzaktýk ki birbirimize
Üþürdü ellerimiz
Þimdi beni teselli eden tek þey
Sensizliði dinliyorum her gece
Ýçimde bir þeyler kýrýlýyor
Gidersen
Kar yaðar demiþtim avuçlarýma
Ýçimdeki çocuk sensiz nefes bile alamaz
Sevdiðini söyleyemeden ölür ...
Refik
26 . 12 . 2016
Ýstanbul