acýnýn ’en’ haliyle yoðrulan bir günün daha sonundayým evimizin bacasý ölüm meleðinin maðrur gülüþüne yeniden gebe ve küllerinden doðan mahþer dimdik karþýmýzda yine
sesinin uzaklýðýný arþýnlýyorum tek tek oldukça yakýnýmdasýn aslýnda, hep aklýmda ucunu kaybettiðim her milimde caný canýma karýþan kaybettiklerim karþýlýyor beni tütün kokulu sabahlar da tükendi þimdi üstelik bir tek sigaram ýsýtýrken ellerimi neden ciðerlerim kýzgýn ki nefesime
günün geceye gecenin de topraða karýþtýðý sonsuzlukla dolu içim güneþin doðuþu bir nefes iken neden, batýþý binbir nefes kalbimde ey Ýstanbul, anýlarýn aðýr kanamalý sancý hep anlatamýyorum da derdimi ruhun, saðýr bekçilerin de ötesinde
kim bilir hangi köþe baþýnda unutuldu sakallarýndaki aklar avuçlarýnýn terinde can bulan dualar hangi omuzlara taþýttýn ki yorgunluðunu caným(ýz)a aðýr geldi dönüþsüz yolculuðun
söyle bana karanlýðýmýn Ay gözlüsü kalbine mi yapýþtýrmalýyým buz tutan dünyanýn soy aðacýmýn düþen yapraklarýný
.... bitti Ýstanbul, bitti
emel güneysu
Sosyal Medyada Paylaşın:
..güney_su.. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.