VE DÜŞÜNÜR ÖĞRETMEN
Eylülde sararan yapraklarla beraber,
Öðretmenler vurulur, boþ tarlalarýn ýssýzlýðýnda.
Ve düþünür öðretmen, ölümle yaþam arasýnda:
Kim, neden sýkmýþtýr kahpe kurþunlarý kahpece?
Yarar kurþunlarýn sesi karanlýðý bir gece,
Akan her damla kan yaklaþtýrýr ölümü,
Gurbetin kanlý tozu tutuþturur gönlünü.
Eðitim ordusunda olunca þanlý nefer,
Baþlamýþtýr gurbete gitmek için bir sefer,
Ölümün beklediðini bilemezdi bu yerde,
Çare diye gelmiþti cehalet denen derde.
Böyle mi olmalýydý öðretmenin kaderi?
Alýrlardý sýlada elbet kara haberi;
Yaþlý ana sarýlýr cansýz duran bedene,
Lanetler yaðdýrýlýr ona ateþ edene.
Ýntikam yeminleri edilir hep bir dilden,
Rahat uyu öðretmen çýkmazsýn gönüllerden,
Derler de unuturlar adýn kalýr bir taþta,
Sorarsýn bir gün elbet: “Niye öldüm bu yaþta?”
Eylülde sararan yapraklarla beraber,
Öðretmenler vurulur boþ tarlalarýn ýssýzlýðýnda;
Ve düþünemez öðretmen, ölümün karanlýðýnda.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.