“-Yeter gelinin mefatýndan sonura çok kötü oldum; sanýsýn Allah beni naletledi kimsenin yüzüne bakamadým, el içine çýkamadým emmim gilin akküheylana atladýðým gibi, kendimi yollara saldým, dað-daþ demedim.. o köy senin bu köy benim gerþi ziyaret etçek epap da galmadý ya nerde gün geçirdim.. nerde geceledim bilmeden nere-ðetdiimi bilmeden kendimden gaþdým durdum ben varmadan namým varmýþ her köylere ben taha köye girmeden, çoçlar gaçýþýyoru evlerine
ne ðadar geþdi bilmeyon, biðün Çataldepe Gorusundan geçerkene bizikinnere ýras geldim, gonþu köylerden de bi sürü it-gopuk heleþenk! her bi yerden üsd-aya(ð)a gakdýlar hepiciði, ürkdü kimbili(r) kimin, hanký garibenin canýný yakdýlarýsa yeyim-yeycek! guþun südü “selaaam”, “aleykümselam” “buyur” Hasan Aðanýn yanýnda yer aþdýlar bana aþlýktan ölüyon ya.. boðazýmdan bi dýkým geþmeyo.. bicýmýcýk lokma horanta da bi þennik, bi m(uh)apbet.. sorma.. sanký essahdan bi halt etmiþler, onnara dakýldým, hunu eyicene annadým, baya bildiðin çete elebaþýsý oldum çýkdým caným.
**
Gözel Elif günden güne erimiþ, o mahanaynan.. nayeti dezem gilde niþaný atmýþlar bunnardan habar aldým, hazmedemedim… baþým dönüyo, nevrim bulanýyoru “haso, yuso” ne ðüne duruyoru onnara nasý bakdýysam, çakallar fehmetdiler “dakma gafana bizimolan” deye tesella verdiler “demekkiyne gaderin böyleymiþ” dediler, “inasip aða”, “tecalla” dediler, etdiler-edemediler “nasip?, olacaðý varýmýþ olmuþ” “emret alýp gelelim, dezen memnin, Kel Sülemence gulun, Elif köpe(ði)n olur” dediler nayet; epap varýsa gerisi unudulurumuþ
bi ðün gene böyle adamakýllý zerhoþuz, gafaya ðoduk has-öz dezem bile demedik, köye vardýk evlerini yardýk; goca köyün gatýna asbaplarýný serdik yeyim-yeycek ne varýsa aldýk vardýk Heta’ya “Haso, Yuso, Muso”, deye nam saldýk garik hýrsýzýnan dost olduk aklýmýzsýra !!? Sülemen Emmi hepiciðimizi doðrasa bi deði(l), bin kere haklý aslýnda Allah bizi kimseye uydurtmasýn, bizim gibilerin aklýna kimseyi dakdýtmasýn bereket versin, adam gene de deliganný adamýmýþ da adam yerine gomadý bizim çeteyi ite dalanmakdanýsa, dolandý çalýyý odaya-pacaya, yola-sokaa çýkmadý tarlaya-harýma, yolmaya harmana ðetmedi gonu-gonþu, hýsým-akrabaya varmadý gördüyse de görmezden geldi kime ne deyen ben hinci.. elinden ne ðelir, netsin-niþlesin Alla(h)p da benim belamý versin !
Resim için Sn Bozalioðlu’na teþekkürler
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Çelikli. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.