yoksun
bak üþüyor ellerim
görmüyor senden baþkasýný gözlerim
isyan eder gibiydi
giderken söylediðin sözlerin
ne zaman ayrýlýk vakti gelse
içim burkulur hüzünlenirim
nemlenir gözlerim çöker bulutlar
kalýrým yanlýzlýðýmla baþ baþa
yataða mahkum bir hasta gibi
kapým her gýcýrdayýþýnda
sen gelecekmiþ gibi bakarým
elinde bir bardak su
verecekmiþ gibi
yokluðunun resmini çizdim
yüreðimi ýsýttým zemheri ayazýnda
varlýðýnla
zifiri karanlýðýn alaca beyazýnda
çaresizce seyrettim rüzgarýn gülüþünü
gecenin en koyu yerinde
ölümü kucakladým o çocuksu yüreðimde
yokluðunda seninle...
REFÝK
24 12 2016
Ýstanbul