Bir Hüzne Kapıldım
Karanlýðýn dahi cesaret edip giremediði sokaklarda,
Sýrf ben adýmlýyorum diye, ayýn doðmayý unutmasý.
Reva mýdýr, yüreðimin böyle kanamasý.
Oysa sonbahara gebe bir yaz akþamýnda tanýdým seni.
Yüzün güneþe dönüktü, hüznün yakýyordu canýmý!
Müebbet yemiþ bir mahkûm gibiydim.
Cezam hiç bitmeyecekmiþ gibi…
Daha ilkbaharýnda ömrümün,
Kana bulanmýþ sevinç çýðlýklarým içinde.
Aþka dur deyip, hüznü kucakladým.
Tadýna varana denk yaþadým.
Yýllardýr kaçtýðým hüznü.
Sararmýþ yapraklarýn arasýnda,
Taze bir güle rastlama çabasý,
Eylül hazanýnda yaz sýcaklýðýný aramak.
Nasýl beyhudeyse,
Öylesine anlamsýz gelmeyeceðin geleceði hayra yormak,
Yýllar eskimeye yüz tutarken,
Ben hala sabahýna uyandýðým günü,
Þükür secdesiyle süslüyorum.
Seni bana getirecek sanýyorum.
Ne acýnasý bir hal ki,
Hala medet umuyorum günlerden…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.