Yalnızlığım Kadar Değil
Her þey üstüme üstüme geliyor,
Dediðim zamanlarda buldum yalnýzlýðý.
Bitimsiz borçlarýnda ömrün
Yüzü suyu hürmetine yine ödediðim bedellerin...
Hayatý, üzerimde canlý bomba kýlýyor yaþadýklarým.
Her an her þeye patlamaya müsait.
Her an bir masumun canýný acýtabilecek kadar gaddar.
Her an kendim kalamayacak kadar gözü kara buluyorum kendimi.
Öyle ki, sanki tek dertli olan benim.
Herkes sürdüðü sefanýn mutluluðunu gözüme sokmak istiyor.
Bir tek yalnýz baþýmayken tadýna varýyorum huzurun.
Hiç bitmesin istiyorum kendimle olan halvetim!
Bir anlamý yokken ne kadar güzel, yaðan yaðmurun.
Ne bir seni seviyorum cümlesi,
Ne de seni çok özledim.
Hiçbirini duymamak ne güzel!
Hangi insan kazdýðý kuyuya düþmek ister ki,
Düþerken hiç caným yanmadý.
Kendi düþen aðlamaz.
Yalnýzlýðýmla mutlu muyum orasý þüpheli.
Yine de sevmiyor deðilim;
Güzel havalarda dýþarý çýkmayý,
Bir serçenin baþýný okþamayý,
Gün batýmýný izlemeyi.
Yine de sevmiyor deðilim.
Dostla yapýlan sohbeti.
Yol üstü uðradýðým bir lokantada yemek yemeyi,
Çiftlerin romantik hallerini…
Ama yalnýzlýðým kadar deðil…
Ben düþerken bir tek o vardý yanýmda.
Bir baþýma kalýp aðladýðýmda,
Kendime dahi itiraf edemediðim karmaþýk duygularýmda.
Hep o vardý.
Onu yalnýz býrakmak olmaz…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.