EN AYKIRISINDAN BİR AŞK ISMARLA...

Asýlsýz, inkârsýz ve önsözü olmayan:
Biraz da sýra dýþý ama farkýndalýðýn izinde
Nüktedan bir günce sefiri olduðum gecenin
Hangi beyhude buklesi ise
Yüreðime dolanan.

En aykýrýsýndan bir aþk ýsmarla,
Demelerin sükûtu derinde küflü bir yara.
Eþiðinde sancýlarýn,
Sencileyin çýkmak yola:
Kâfir gömütünde.

Nadir oldukça nazenin;
Sergüzeþt mahalde yüreðin kibirsiz seyri,
Darmaduman boyutsuzluktan arda kalan o izbede
Pejmürdeliðine toz konduramazken üç beþ kelamda
Gizlediðim tecridi laneti o ölümsüz i mgelerin:
Kaba saba günahlara denk düþmediði
Adý olsa da zifiri gece,
Goncalarýna dokunmaya kýyamadýðým kýrýk dalýn
Boynu bükük gülü,
Demli nüktedan haznesine sýðdýramazken
Mecrasýz aþkýnýn soluk teninde
Bir düþ’e raðbet etmiþken
Yine de düþe kalka israf ederken ömrü…

Gönle çekili o perdeden sýzan
Gün ýþýðýnda saklý tek bir duada bile
Kerametini aþka denk ettiðim
Tüm hezeyanlarý da ört bas eden.

Kibirli aþklarýn soytarý i mgelerinden sýzan
Öylesine bir hegemonya.
Devrik kelamlarda yitip giden aklýn emareleri
Yine boyutsuzluðun ihlalinde sýrtlanmak ihaneti,
Yeniden doðmalara gebe gece
Konuþlu evrenin zifiri teyakkuzu.

Batýl bir yürek de deðil aslýnda
Kirli dünlerin neferi vicdani bir külfeti buyur eden
Rahmeti tensel ve tinsel dokunuþlara mundar diyen
Tekeri kayýp nidalar iken sükûtu delen
Göremediði itibarý kucaklarken
Yüreðin mimarý.

Demli serzeniþler,
Densiz buyruklar,
Sefil ve baðnaz bir týnýda eklem yerleri aðrýyan
Yaþlý dünya:
Sen misin vebali boynuma?
Sen misin delen mimlerin tek engeli?
Boyunduruðunda gömülü ne çok ölü terennüm,
Sulak arazilerde çaðlayan gönül gözüm
Biraz da sakýncalý hayli ifrat onca tahakküm
Yine dil yarasý demelerle,
Geçerken zaman;
Kýyýsýndan bucaðýndan aþkýn
Týrtýkladýðým ölümlü seferin ölümsüz nidasý
Haybeden kanatan yüreði.

Asýlsýzlýðý kayýtlý tutulu tümden tekil dirayeti sorgulayan
Baðnaz sancýlarda,
Gönüllü gönülsüz tefrikasýnda
Ýzlek bildiðim hüznün kayýp coðrafyasý
Bedelli ölümlerden sýzan kansýz cinayetleri
Doðuran günbegün o ikbalin
En acý sürgünü
Yine ilah bildiðim aþka yüklerken
Ömrün ezeli ve ebedi cefasýný.

Gün bugün, demeye ne hacet
Yarýn burada olacaðýmý kim söylediyse,
Yürek yine O’na emanet.


Sosyal Medyada Paylaşın: