bu eski bir öykünün göçük altýnda kalan uçarý sabahlarýna has bir duygu imkansýza bile imrenmek her babayiðidin harcý deðil aþkla sýnanmak yada bir mucizeye inanmak gülü seviliyorsa dikenini de sevmek gerek
örneðin benim aþk saatlerinde kirpiðimde hep hüzün hep acý dudaklarýmda diazem ilacý dur durak bilmez çýðlýklar dans ederler adeta sanki baþýmýn tacý
bazen nasýrlý tövbelerimi þafak vakitlerine asarým tutkularýn terapisini kaygýlý yüzümde taþýrým ve derim ki öfkelerin alevi nasýlsa kendine durmayýn yakýn beni melankoli bedenimde ter niyetine serkeþ tutkular oluþsun aþk renginde seranatlarý ise býçak saatlerinde
bu yüzden beyaz yýldýzlarla mavi semah dönen kalbimi de bir aðaç kovuðundaki gelincik uykusunu da bilirim
ben bilirim bilmesine de herkes bilsin ne’me gerek aþka da ekmek gibi bir emek gerek
Müþteba Güneþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Müşteba Güneş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.