Saçlarýnýn her teli
hayata baðladý kukla þýmarýklýðýmý.
Sonrasý hep yalan þeyler...
Yalanlarla tükettim sensizliði.
Beceriksizce...
Ne zor þeymiþ
her gün doðumunda
bir daha
sensizliðe doðmak!
Ve
tam da aklýma düþtüðünde,
gece yarýsýný vururken çanlar,
bir balýk gibi çýrpýna çýrpýna ölmek...
Ne zor þeymiþ sensiz ölmek…
Þiirlere doldurup týka basa,
yazdým,
anlatamadým...
Laftan anlamýyor bu dangalak,
söyle þuna merhametim,
yok, söyleme, merhamet et;
tam da zýrhlara büründüðü anýnda kederim,
tam da o sýzýnýn ayyuka çýktýðý an,
hayali yetmezken yüreðime...
Ya da
merhamet etme,
býrak acýtsýn acýlar bir kez daha
tam da yüreðinin ortasýndan!
Artýk ölmeli bu yaþlý adam,
zamaný geldi...