Ak-ı kara
Umursamadýðýn gecelerin birinde ,
Ayaz kesip atýyor tüm hayallerimi.
Hayallerimin üzerine diz çöküp yýðýlýveriyorum düþlerime.
Yüzümde bana kalan bir kaç çizgiden ibaret ,
Þuanda hayat bana.
Artýk kanamýyorum çünkü
Buralarda yoksun .
Yokluðunun yoksulluðunda ,
Ellerim ve bedenime ait her þeyi .
Býçak gibi kesiyor gözlerin
Kabuk baðlamýþ tüm yaralarýmý kanatýveriyor.
Susarak tiz bir çýðlýk atýyorum kadersizliðime.
Aðlasam mý gülsem mi bilemedim.
Ve canýmý yakýveriyor vuslat .
Beklemek zor , sabýr selamete muhtaç .
Kal demesini bilmeyen aylak bir adamým iþte .
Bilirim;
Kalacak olsan kabuk baðlamýþ yaralarýma týrnaklarýný geçirecek
Yarýnlarýmýn celladý olacaksýn.
Bir bilsen , buralar hala darmadaðýnýk .
Ahmak bedenimi kaldýrýp da toparlanamýyorum .
Deðil miydi ?
Baþýma bu iþleri açan sevda .
Ne sana kýzabiliyorum nede kendime ,
Duygularýmýn arafýn da hapis olmuþum.
Ak-ý kara eden bakýþlarýnda ki
Ahu ahu çisil bir yaðmura mý yoksa bu yenilmiþliðim.
Bilirsin bu adam sevmeyi bilmez ,
Sen yine de vazgeçme kendini sevmekten.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.