Güneşimi kaybettim
Dünyanýn en güzel sehrine sesleniyorum.
Kaç milyon aþýða mezar olmuþtur kim bilir bu istanbuL.
Ýnsanýn içini diri diri yakýp kavurmak nasýl bir duygudur tarifi imkansýz.
Ben seni iki arada bir dere de sevmiþtim oysa ,
Ben seni Gecenin sessizliðinde sevmiþtim ,
Ben seni cýlýz bir gecenin koynunda sevmiþtim.
Ben seni hem arafta hemde buralarda çok sevmiþtim.
Ben seni öyle çok öylede güzel sevmiþtim.
Daha ellerin ellerime deðmeden kan ter içindeyim.
Sesin sesime ses olmadýkca nefes alamýyorum.
Ben sen olmadan yaþayamýyorum.
Yoklugunun yoksullugundayým ,
yoksunuyum dillerinin en guzel namelerinden
Güneþimi kaybettim.
Ölüyorum ama aldýrma.
Gecelerim bir turlu sabah olmayý bilmiyor artýk ,
Nefes almak buralarda oldukca imkansiz ,
Bilir misin akrep bile yelkovana olan aþkýndan vazgeçti .
Ben nasýl dayanabilirim nefes almadan yaþamaya.
Boðazýmýn tamda ortasýnda zehirden bir yumru ,
Biliyorum yutkuna bilsem geçecek , ama geçmiyor.
Huzurumu kaybettim ,
Ölüyorum aldýrma.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.