Uzaðýna býrakýlan üç beþ lisan acizliðiyle temsil
Özlemin kýyýsýnda yiten nasibe uzanýr
Üzeri kavruk acziyetin
Defahatle yazýlmýþ bir aðýt gibi çökmüþ iç yerimde canhýraþ bir söylem
Kutsi bir hadisin saðlamlýðýnda limanýmda soluk alýr güz gülleri
Oysaki kasýmpatýlar musallaya yatýrýlmýþ solmuþ bir meyyit
Yýðýn yýðýn kazýyor topraðý rençber
Þiire deðmiyor þairin eli
Yazýlacak ne varsa tüketmiþ acý istila etmiþ her yeri
Bilinmez bir cümlede aþýlmaz acziyetin karanlýðýný okur
Kýrýk dökük bir lehçe dil kesiði kan tutar
Kanatýr hüzne açýk yetim gözleri
Küstüm çiçekleri koparýrken þafaktan
Ellerimi kavurur ateþin alazýnda
ben pejmurde aðlak çocuk
Hallerimle hemhal olan sözleri ç’alýyorum mevsim yitip giderken
Kayboluþlarý mý asýyorum gecenin iç eden gülüþüne
Bu kasvetli þarkýyý kim astý geceye
Dünden kalan hüzünlerim vardý
yüreðimde
Alt edemediðim i mgelerin içinde
sýrdaþ olmuþ tutsaklýðým
Beceriksiz bir kalemin peydahladýðý hazan iklimi bir söylence gibiyim
Uslanmaz beynimin dip köþelerinde
T’arafsýz buseler býraktým
Aksaðaný bozuk küfürleri anlatamam
Lisanýmý y’azýk ettim yýkanmamýþ onca hayallere
Ah yalnýzlýðýn yarasý varsay
Kayboluþlarýmý arama küfelik bir sarhoþluk bu bendeki ahval
Hani soluma aðýrca geldi bu sevda
K’açmak en iyisi zamanýn kadranýna asarak gerçeði
Söylesem yâre dokunur söylemesem dil sýzlar
Keþkeleri s’attým
Yýrtýlan yüreðimde mahur aðlarým
Ateþim söndü savruldu külüm
Meçhule giden meczup gibiyim!...
Þerbetleniyorum iksirli bir þiirin demiyle!
Nuray AYHAN...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.