kendine dokunduğunda/o sesi duyabiliyor musun hala..

tenime gel/
kar
ve çarp daðýl…

kent yaþýyorsa hala gecelerin beyazýnda
yazýlmamýþ bir þiirin son mýsrasý ellerin

pembemsi,
kýrmýzý ve mavi…

izlerken seni odalarýnýn karanlýðýnda,
parmak uçlarýmda taþýya biliyorum
ateþ/böceklerini
ve yasýný tutuyorum güvercinlerin…


/


kýrdýn biliyorsun/
kýrdým biliyorsun..

asma suratýný
yokluðunda/yoksulken ben
unutulmuþ bir þey gibi bak bana
arayýp ta bulamadýðýn bir þey gibi
bir soluk kadar yakýn
dil ucuna kadar gelip,
aþaðýya yuvarlanan bir þey gibi.
sýrtýnda açýk unutulmuþ kapýlardan çýkar çýkmaz
çarpýp çýkan bir koku/doku
tedavülden kalkan bir ses/söz ki
unutuþlarýn içinden sözcükler doðuruyorum
var ediyorum senin gölgeni iki göðüs hizamda
biliyor musun iþte bu nedenle göðüs uçlarým dik ki
derinlerinden dip notlar düþüyorum sana

ve bil ki
yüreðimin kýrýklarýný
sýðýnaklarýnýn eþiðine atýyorum avuç avuç.

sahi…

kendine dokunduðunda
o sesi duyabiliyor musun hala..
ve hala ýslak mý tenin/saçlarýn gibi.
þimdi tüm geçmiþ zamanlarýnýn karþýsýnda
sessizlik yakýþýr yüzüne/hüznüne

þþþþ tamam o duyduðun ses benim
sen çokça güzeldin ve ben çokça kimsesiz

hý hý..

bakma öyle içime dokunuyorsun.
ciðerlerime
kör ve dilsiz kalýyorum
büyüyor içimin duvarlarýna çarpan sesler ki
ders alýyorum gibi/bana ders verir gibisin
þu an sadece bu cümleyi çekip üzerime yatabilirim
evet bunu yapabilirim
düþsel bir yanýlgý olduðunu bilsem bile yapabilirim bunu ki

sende bilirsin etimin içinde sen
en büyük ikna olan sen
ruh sen’ken..
önce seni mi dinlemeliyim.
sonrasýz susmalý mý yoksa.
yüzümü alýp ellerimin arasýna
avuç içlerine kapanmak istiyorum
is-ti-yo-rum avuç içlerini sonra

ama sonra.

þimdi eksiliyorum..
eksilmekle meþgulüm..
dengeliyorum kendimi
ne bir eksik/nede bir fazla ki
tanýmsýz kalýyorum birazda
kendimi düþünmek sizin hiç
kapatarak yüzümü
aydýnlatan ýþýðý içerliyorum..



(...)

Sosyal Medyada Paylaşın: