Ýnceden yaðmuru duyar gibiyim, Ýnceden üþüyor muyum ne? Bir bebek ölüyor sanki içimde, Bir sýzý duyar gibiyim; Öyle ince ki hani, Sanki býçak gibi.
Halbuki acý sevmem Bilirsin, Ya da Nereden bileceksin ki Seni sevmediðimi. Hala seni seviyorum... Sanýyorsun. Nesin sen deli mi?
Her gece Pencere önünde, Bedenim kaskatý bir halde Hayalin aklýma geldikçe, Boðazýma ukdeler takýlýyor Sanýyorsun.
Her klarnet sesinde, Her kokuda, her rüzgarda, her yaðmurda Seni buluyorum sanýyorsun; Senle yatýp yine senle kalkýyorum ya da.
Bunlarý düþündükçe gülüyorum! Sonra gülünecek halime de gülüyorum; Hiç aðlamýyorum, Hem de hiç! Erkekler aðlamaz ya, O kadar aðlamýyorum iþte.
Hem seni sevdiðimi nereden çýkardýn? Kahvemi þekersiz sevdiðimi de. Aslýnda ben kahveyi hiç sevmem, Falýmda sen çýktýðýndan beri. Ha bu arada, Falý da sevmem.
Çýkma karþýma; Ya da çýk Merdivenlerden. Bak, göklere dayanmýþ; Seversin sen.
Bir basamak gibi sev beni, Basýp geçecek kadar; Ama sadece o kadar. Göðe çýkmana yardým edeyim, Oradan bir damla da sen gönder. Biraz daha soðuk, Biraz daha acý, Biraz daha keder. Ama sade sen gönder.
Emre GÜLBÜZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Münzevii Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.