son gidiþinin ardýndan yaþadýklarýmý
yazýyorum sabahý olmayan gecenin karanlýðýnda
yoruldu gözlerim kayan yýldýzlarda
gidiþinle baþladý yüreðimin kanamasý
kabuk tutan yaralarýmýn depreþmesi
alevlerin ortasýnda býraktý hasretin
kanýyorum yanýyorum köz oldu küllerim
yoruldum artýk sensiz bu kaçýncý gecedir
ismini hecelemekten bitab düþtüðüm
görseydin bu halimi dayanamazdý gözlerin
senin de nemlenirdi belki de sýzlardý yüreðin
anlayamadým hala kabullenemedim bu ayrýlýðý
sadece sen böyle istedin ve son verdin
baþ ucumda gülümseyen resmin
yanýmda gibisin ýsýtýyor içimi nefesin
dizlerinde baþým gözlerim uykuya küs
özlüyorum yine de bir tanem
yaþýyorum seni sensiz
seni incitmek kýrmak deðil di niyetim
hele aðlatmak hiç deðil
ak gününü karaya çevirmek deðil
öyle anladýn oysa bilmedin
sanadýr sesleniþim ve ölümsüz sevgim
sanadýr aþkým sanadýr özlemim
çýkmazlardayým karanlýklardayým yokluðunla
anýlarýmla baþ baþayým odamda
öfke deðil sitem deðil söylediklerim
hüsranla biten aþkýmýzýn hüznüdür satýrlarda
boðuluyorum bitmeyen sigaramýn dumanýnda
bize bizden kalan o mum yarýsýna
dudaklarýmý gömüyor ve söndürüyorum
yansaydý dilim demeseydim diyerek
seyrindeyim yükselen dumanýnýn
sana benzemeyen mum kokusunda eriyorum
gidiyorsun bakmadan arkana
bir yudum suya hasret býrakýp
yoksun kar beyazým yok
sindirmeye çalýþsam da sensizliði
olmuyor bir tanem sensiz olmuyor
yüreðimde sevgin bitmiyor.
Refik
02.01.2013
Istanbul