Ýnsanoðlu ne kadar nankör varlýklar Kimi zaman kahr ediyoruz Yaþadýðýmýz hayata Yazlýk evler istiyoruz Kýþlýk evler istiyoruz Yat ve bir de kat Para, para ve yine para istiyoruz Kiminin sobasýna odun girmezken, Kimisi isyan ediyor, Neden yeni bir arabam yok! diyor Þükür etmemiz gerekirken Bugün de yaþayabildiðimiz için Ne yazýk kime anlamýyor Kimseden birþey istediðim yok ki Sadece benden uzakta olun yeter Neyleyim ki ben haný, hamamý Varsa damýmda kan ve gözyaþý Neyleyim ki ben þaný þöhreti Yoksa içinde insanýn rahatý Neyleyim ben boþ sözü, boþ lafý Bulunmazsa baþýmda çatým, ocaðýmda aþým Neyleyim ben yatý, katý, tarlayý Verirse tanrým bana sadece keder ile acý Azrail bile bize geliyor baksana Hiç gördün mü oraya gideni Oraya gidip geri geleni Kefenin cebide yok ki aksi gibi Söyleyen olmadý mý Diðer tarafa ne götüren var, Ne de oradan geri gelip getiren birþeyleri Nasýl diyor þarkýda; Sultan Süleyman‘ a kalmadý böyle… Böyle bir gerçekle yaþarken, Nefes aldýðýmýz için zenginiz. Ben ne elbiseler gördüm, içinde adam yok, Ne adamlar gördüm, üstünde elbise yok, demiþ Mevlânâ Ne güzel demiþ, Ben ne zenginler gördüm Para çok amma sýhhat yok Ne yoksullar gördüm, parasý yok Sýhhat ile karný tok Keþke onlarda bunun kýymetini bilseler Bir tek bu bile çuvallar dolusu altýna bedel Paran olsun, saðlýk olmayýnca ne fayda, Saðlýðýn olsun, paran olmasa da; Ýþte budur aslýnda seni tutan ayakta…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hatice Müge Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.