Korkma hazan dolu sokaklarýmýn loþluðu,
Sen þuursuz maviliklerden bana geldin,
Usumu ele geçirdin senle dolup taþýrdýn,
Örselenmiþ yüreðimde papatyalar açtýrdýn,
Kelimelerimin deðiþmez biricikliði oldun,
Kararmýþ ahvalimin dertsiz tasasýz sakisi oldun,
Mülteci sevdalarýn baþkentine ahyar,
Sessizce büyüyen çýðlýklarýn yol göstereni..
Meltemle raks eden melodilerin fýsýltýsý,
Acýklý acýklý öten bülbüllerin umudu oldun...
Korkma ey yar yurtsuz düþlerimden,
Onlar senle beraber þahlandý atiye,
Gamsýzlýða karþý cenk ettiler,
Senin uðruna...
Hicranýmýn hududunu taciz ateþi açanlara göðüs gerdiler,
Pörsüleþen sürurlara diz çöktürdüler,
Kainatý fethedercesine...
Kendini gerçekleþtiren kehanetlere vurgun yaparcasýna...
Korkma destansý aþklarýn Leylas’ý yarim,
Korkma serseri naralarýmýn kurþun geçirmez minel aþký yarim,
Korkma duyarsýzlaþan bedenimin sebepsizliðinden kaçan yarim,
Korkma ey yare yar olmuþ zübdeialemimin son sahibi yarim.
Korkma bu beyhude kaldýrýmlarýn müdaviminden,
Vuslat mahkemesinin gönlü yarýlmýþ hakiminden,
Muþ diyarýndan kopup gelmiþ baðrý yanýk Ümit’inden,
Korkma garbýn, þarkýn sahibinden.
Korkma sonsuz dizeler sýralayan bu Muþlu þairden.
Ümit ACARER
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.