Üç Sırdaş

Keder korku ve gözyaþý,
Üç sýrdaþým.
Kederden uzak düþtüm.
Gözyaþým seyrekleþti.
Bir korku duruyor olduðu yerde.
Korku ki tek kâbusum.

Kederi daha çocukken tanýdým.
Korkum büyüdükçe,
Elimi, ayaðýmý birbirine doladým.
Yaðmurun ne demek olduðunu bilmezken,
Sele döndürürdü ortalýðý gözyaþým.

Evvelinde yuvasýz kuþlar kadar yalnýzdým.
Þimdi hiç olmadýðým kadar mutluyum.
Benimle büyüyüp ölmeyen bir gerçek,
Umut yeþeriyor yeniden.

Telaþlý bir kýþ akþamýydý.
Aylardan aralýk.
Mutlulukla tanýþtým.
Küçük adýmlarla kederden uzaklaþtým.
Mutlu birlikteliðime gölge düþmesin diye.
Korkudan kaçarken,
Hiç bitmesin istediðim bir aþkýn,
Her an pimi çekilecekmiþ korkusuyla,
Elimi ayaðýmý birbirine doladým.
Anladým ki korku hudut tanýmýyor…

Sosyal Medyada Paylaşın: