Çok Görme Bana
Emin adýmlarla yürürken bilmediðim sokaklarda.
Belki de sana rastlarým diye güçlü duruyorum.
Daha önce hiç görmediðim insanlara selam veriyorum.
Görüyorum yüzlerindeki kederi.
En az benim kadar dertli bakýyorlar.
Zoraki gülüþlerimi kedere siper ederken,
Kýrk yýlda bir uðrayan mutluluða sarýlýyorum.
Hiç bitmeyecekmiþ gibi.
Sanki sen benden hiç ayrýlmamýþsýn gibi.
Duruyorum bir zamandan sonra,
Zamanýn bir yerinde kendi halimde,
Kafamda türlü türlü sualler.
Aklýmýn almadýðýsýn.
Gönlümün tek sahibi,
Seni düþünüyorum.
Sevinç rüzgârý kederi kovalýyor.
Elimde eskimemiþ hatýralar.
Her gözyaþý bir anýyý öldürüyor.
En az senin kadar acýmasýz çekip giden yýllar!
Yine yalnýz baþýma kalýyorum…
Oysa sen çýkýp gelsen hiç beklemediðim bir anda.
Zaman dursa geçmiyorum artýk dese.
Yaþasak tüm yaþanmamýþlýklarý,
Alabildiðine, ne varsa.
Ömrün cefasý, sabrýn meyvesi sefayý verme.
Ne güzel olur.
Ýnan baþka bir þey istemem.
Yeter ki bunu çok görme bana...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.