Başlığı Olmayan Şiir

Hiç bir þeyin,
Hiç bir þey anlam ifade etmediði
Hiçliðin sürüklediði müthiþ bir girdapta
Hiçliðimle hunharca alay etmekteyim.
Pencerenin pervazýnda içilen sigaralarla dertleþmekteyim.
Kendimle inanýlmaz bir þekilde çeliþmekteyim.
Derin darbesel düþüncelerimin içinde
Git gide boðulmak üzereyim.
Böyle bir durumda
Gül rengi bir þarap içilmez mi ki bu günde;
Kurulmaz mý efkar masalarý,
Daðýtýlmaz mý derli toplu ortalýk,
Ve zaten daðýnýk bir kafa.
Kýrýlýp dökülmez mi dört bir yan
Ve toplanmaz mý kýrýlmýþlýklarýmýzýn daðýnýklýðý...
En iyisimi þiir yazmak gibi.
Kýrýldýðýmýz yerlerden,
Acýyan yüreklerden,
Susmak bilmeyen inlemelerden.
Kurtulamadýðýmýz onca düþüncelerden..
Þimdi ise ortam þiire acayip müsait.
Ve ben þairim,
Bir yýl yaðan yaðmur kadar þiir yazdým.
Peki ya þimdi neyim;
Kalemine mürekkebi bulaþtýramayan bir þair,
Bulanýk göllerden su içen bir küheylan,
Güneþli günde ortaya çýkan ateþ böceði,
Adýna daðlar denilen bir þirin,
Ve
Baþlýðý olmayan þiir...
Aslýnda ben,
Hiçliðinde kaybolan bir hiçim !
Hiçliði ile benlik kazanan bir hiçim...

Sosyal Medyada Paylaşın: