GEL

GEL
Þimdilerde kendi kainatýmda,
Yalnýzlýðým ile baþbaþayým.
O ve ben,sadece biz.
Birbirimizi dinliyoruz sessizce.
Dayanamýyor;
Bir süre sonra yalnýzlýðým da
Mühür vuruyor aðýzýna.
O susuyor ben konuþuyorum.
Hayatý, kaderi anlatýyorum ona.
Seni anlatýyorum.
Birden,
Kimseyi sevme dedi bana.
Ama kalp bu,mantýðýma engel oldu.
Aklým el vermemiþken bu iþe,
Kalbim çoktan gönül vermiþti bu ikiþkiye.
Böylelikle ilk defa imkansýzý sevmiþ oldum.
Hani birden okyanuslarýn kurumasý
Güneþin doðmamasý gibi,
Ýmkansýzý sevmiþ oldum.
Ve þimdi kendi denizimde
Yavaþ yavaþ derinde bir yerlerde boðuluyorum.
Kimsesiz,tek baþýma,hatta sensiz.
Belki de sedasýz,sessiz...
Gelde kurtar beni buradan.
Kurtar ki artýk
Solmasýn umutlarýmýn çiçekleri.
Aðlamasýn artýk bu aþkýn
Sevda yüklü kocaman yüreði.
Sosyal Medyada Paylaşın: