geceler, içimin içinden çýkmazlýðýný taþýyan selamsýz kelamlar biriktirmiþ öncesizliðim gibi.. öyle ki yokluðunun karasýna daraðacý kurup ayýrýyorum zifrini gölgenden.. kaleminin renginde soluksuz býrakýyorum sabahlarý hem enkaz yýðýný gülüþler, ne yarar ki sen yoksan..
can çekiþtikçe aðýr yaralý dünlerde kýzýla çalan dünyamýn eksikliðini giyiyorum her gün iklimlerim aklara boyansýn diye..
dilimin kemiðini karanlýklara gömdüm þimdi çýðlýk çýðlýða yýrtýlan susmalarým çaðýrýyor seni kapat gözlerini gözlerime bir tek benim ruhum ol bir tek benim uykum..
gözlerimin dalýþý ahrazlýðýna doyulamayan sabýr gibi çünkü kaybolan sesim sýyrýlýrken tenimden avuç içlerim kanýyor..
asýrlar boyu dizelenmiþ kör bir düðümün esareti gibiyim bu ara ölmeden dualarým bulutlarýn rahminde yetiþ ruhumun aðlaklýðýna..
-susma..
emel güneysu
Sosyal Medyada Paylaşın:
..güney_su.. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.