Sana sevgimi nasýl anlatabilirim
Suyundan mý gitmem gerek
Gözlerin kör nasýr tutmuþsa yüreðin
Sensiz uykusuzluðun tünellerinde mi kalayým
Karanlýða göz kýrpmak gibisin
Tünelin ucunda ki ýþýk görünmüyor
Yarýnlara umutla baktýrabilseydin
Gözlerime hapseder býrakmazdým seni
Deðiþtir bazý huylarýný
Biliyorum huy deðiþmez tavýrlar deðiþir
Görmezden gel bazý kusurlarý
Tevazundan bir þey kaybetme
Kazanan hep sen olursun
Gökyüzünde tek yýldýz yok
Ay saklanmýþ bulutlarýn arkasýna
Gizemli bir gece
Herþey flu geliyor gözlerime
Senin olmadýðýn zamanlarda
Dile geliyor yokluk aðacý
Gölgeler býrakmýyor peþimi
Sensizlik sarýyor her yanýmý
Bilinmezliðin nöbetindeyim sanki
Çýkmaz sokaklarý arþýnlýyorum
Anýlar üstüme çullanýyor
Kör bir boðuþmadýr gidiyor
Galibi yok bu savaþýn
Yastýða baþýmý koyduðumda
Islak ve sýcak gözyaþý kokuyor
Ruhumun derinliklerine akýtýyorum seni
Geceler hiç bu kadar uzun gelmezdi bana
Kim bilir
Kaçýncý kezdir ismini anýþým
Uyku tutmuyor gözlerimi
Sabahçý kahvesinde sabahlýyorum
Çayýn içine kattýðým çaresizliðim
Sen varsýn tadýnda
Karýþtýramýyorum bir türlü
Çektiðim her yudumda seni soluyorum
Çünkü eksik yaným sensin
Bir türlü tamamlayamadýðým
Koskoca bir hayat geçti
Mutluluk nedir bilmeden
Týpký senin gibi
Kýzma bana bir tanem
Gerçekler acýdýr yakar canýný
Ayrýlýðýmýzýn adýný deli yazgý koydum
Biliyorum
Aþkýn delisi mi olur diyeceksin
Tozlu kalsýn anýlar geride
Býrak deþme yaralarýmý
Söylesene ey sevgili
Bir þeyleri ispat etmek için
Kavuþmadan ölmem mi gerek
Sana hiç yalan söylemedim
Ölümü bile yakýþtýrdýn ya bana
Son noktayý sen koydun
Artýk yaþamak istiyorum
Yalanlarýn olmadýðý bir dünyada ...
Refik
05 . 12 . 2016
Ýstanbul