Mutlu bir yuvamýz oldu o gün O çeþmenin baþýnda birleþen ellerimiz, Birdaha hiç ayrýlmayacaktý. Bir tek köprüyü bilirim kavuþma yeri. Birde bizi bir araya getiren gözlerini Hep tebessüm eder, Hiç incitmez, Hayatýn koþuþturma içinde Bir nefes alýþ sýðýnaðým gözlerin..
Ýlk gülüþlerin kaldý aklýmda Þen gözler, þen gülüþler Bugün geçtim o sokaktan Bir daha görürüm diye yürüyüp durdum Görsemde ne derim ki? Nasýl anlatýrým sadece yürüyürum. Boþ kaldýrýmlarda, kentin sokaklarýnda Çýnar aðaçlarý sanki yöl arkadaþlarým olmuþ Sana ulaþmam için yarenlik ediyorlar Sararan yapraklar gidiþine dökülüyor.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nursel çil Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.