Sonra bir sabah gözlerine düþtü yolum. Dedim ki, Hoþ geldin Ýstanbul þehrim. Aralýksýz sevmelerimin özü, Ömrümün güzü hoþ geldin...
Sen nerden çýktýn canýmýn yarýsý? Kalbimin en güzel heyecaný Yaðmurumun sýrýlsýklam aþký. Kýrmýzý mevsimim. Aralýk sarhoþluðum hoþ geldin...
Gelirken gönlüme en güzel kelimelerden muhabbet, Ýçimden geçen, ilmik ilmik iþlenen inci þöleni, Onca þiir onca þarký getirdin...
Gece susuzluðuma damla damla dökülen mavilik, Uykularýmdan uyandýran sýzýlarýma ilaç Yanan gölgelerde üzerime sýçrayan sevda ateþi, Bir yazar çýðlýðý , Bir aþk çýlgýnlýðý, Uzun zamandýr bir afili yalnýzlýk getirdin.. Söylesene sen þiirin þah damarýmýsýn?
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nursel çil Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.