Göçüyorum ben yine,mecburi Kenan ili üzerinden,
Yani,bir Yusuf misali,dediler ki güya Leyla Babil’de,
Çok umuttan bir umut,yola saldýk ruhu bedenden,
Hüzünlü sazlar çalýnýr Babil’in asma bahçelerinde.
Adýmýz Seyyah ya,sürgünüz Leyla nereee biz ora,
Aþk fani kalbe sýðmayýnca,fidan oluruz toprakta,
Bedenler yansýn ateþte,içinden can çýkmayacaksa,
O nasýl candýr ki,aþk için ateþte yanmayacaksa ?