Konuþurken,baþýný kaldýr da yüzüme bak diyorsun,
Söylesene bana,sen hangi yüzünden bahsediyorsun.
Bir tane deðil ki,dört mevsim gibisin,yazýn bile soðuk,
Artýk yok,her yalancý rüzgarýna kapýlan,o eski çocuk.
Ey Afitap,ben bana inananý hiç yarý yolda býrakmadým.
Býrakaný da bir daha asla ‘adam’ yerine koymadým,
Neysem oydum,yaz bulutlarý gibi boþuna gürlemedim,
Ben,yaðmur olup yaðacaksam da sana,inan bana,
Zaman kaybetmemek için beklemezdim,ben böyleyim.
Kader bu ya benim def ettiðimin,el alem kapýsýnda köle,
Onlarda gün gelir,delik açar takarlar kulaklarýna bir küpe,
Görmüþ geçirmiþ,hayat,düþmeden kalkmayý öðretmiyor,
Demek ki,toz ile tokalaþmak gerekir,her þeyden önce.
Ey Afitap,zorluklara karþý savaþma gücü veren kudret,
Bana da,senin yokluðunu atlatma gücünü verir elbet.
Bizi yokluðu ile aðlatan insanlarý nedense hep çok sevdik,
Ama toprak da suyu çok seviyor,bu böyle sürmeyecek.
Gök kubbe gibi ne ateþler gördük,suyu görünce korkan,
Batýdan esen baþý boþ rüzgarý görünce cesaret alan,
Her ikisi de ceketini alýp gidince kendi kendine sönen,
Ey Afitap,gel götür yüreðimden ne varsa senden kalan.
Borçalý Türkçesi ile
Danýþarkən, baþýný qaldýr da üzümə bax deyirsən,
Söyləsənə mənə, sən hansý üzündən bəhs edirsən.
Bir dənə deyil ki,dörd mövsüm kimisən,yazýn belə soyuq,
Artýq yox, hər yalançý küləyinə qapýlan, o köhnə uþaq.
Ey Afitap, mən mənə inananý heç yarý yolda buraxmadým.
Buraxanýda da bir daha əsla ’adam’ yerinə qoymadým,
Nəyəmsə o idim, yaz buludlarý kimi boþuna gürlemedim,
Mən, yaðýþ olub yaðacaqsam da sənə, inan mənə,
Zaman itirməmək üçün gözləməzdim, mən beləydim.
Qədər bu ya mənim dəf etdiyimin, əl aləm qapýsýnda kölə,
Onlarda gün gələr, dəlik açar taxarlar qulaqlarýna bir küpə,
Görmüþ keçirmiþ, həyat, düþmədən qalxmaðý öyrətməyir,
Demək ki, toz ilə qucaqlaþmaq lazýmdýr, hər þeydən öncə.
Ey Afitap, çətinliklərə qarþý mübarizə gücü verən qüdrət,
Mənə də, sənin yoxluðunu sovuþdurmaq gücünü verər əlbət.
Bizi yoxluðu ilə aðladan insanlarý nədənsə həmiþə çox sevdik,
Amma torpaq da suyu çox sevir, bu belə davam etməyəcək.
Göy günbəz kimi nə atəþlər gördük, suyu görüncə qorxan,
Qərbdən əsən baþý boþ küləyi görüncə cəsarət alan,
Hər ikisi də pencəyini götürüb gedincə öz-özünə sönən,
Ey Afitap, gəl götür ürəyimdən nə varsa səndən qalan.