Bazý gidiþler, terk ediþ deðildir sadece sevdiðinin yanýnda kalarak onun üzülmemesini saðlamaktýr. Ama kalan öyle düþünmüyor, karanlýk çok derin yalnýzlýða uyuyup uyanýyor. Çünkü insanýn unutmaya gücü yetmez, izler vardýr kalýcý her ne kadar unuttum desende. Bazen kurduðunuz hayaller aklýnýza gelir ve sonra ben bu hayalleri baþkasýyla kuramam dersiniz ama o yoktur sýrf sizin canýnýz yanmasýn diye ama onsuz iç denen biþey kalmaz herþey paramparça. Ve sizi anca hayal kýrýklýklarýyla paramparça olduðunda anlar. Siz ölürsünüz ama o da yaþamaz o da sever aslýnda çünkü hatýralar vardýr sizden geriye kalan. Ama sizi ya iyi hatýralarla unutamaz ve sever ya da kötü yaþanmýþlýklarý hatýrlayýp kalbi buz kesilir. En acýsýda sevdiðini yaþayarak öldürmektir. Ey mavi göklerin siyah katili yaðmurun eskiden gökkuþaðý açtýrýrken þimdi niye o renkler bize küstü? Hoþgeldin Siyah..
Sosyal Medyada Paylaşın:
zfidan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.