Bir adam var düþümde Gözlerinin kahvesinde Kaybettiðim kendimi Ellerinin ateþinde yandýðým Sabahlara çýkmak istemediðim yanýnda Ve hep gideceðini bilerek yaþadýðým…
Bir adam var düþümde Onu düþlemekti diriliþim Halka halka asmaktý gerdanýma Gelin gibi hasretini Soluðun kesiliþiydi ona dokunmak Aldýðýnda yüzümü avuçlarýnýn arasýna Yüreðimin atýþý Kudurmuþ dalgalarýn sahile vuruþuydu…
Bir adam vardý düþümde Ama sadece düþlediðim Kuytu derinliðinde mateminin Çekip çýkarýrcasýna, uzanýp tutarcasýna Onu istediðim…
Düþlerimdeki o adamdýr iþte Yorgun gecelerimde bile Yoktan var etmek istediðim
Ama asla benim olmayan…
Müjgan...
Fotoðraf Oktay Bingöl
Sosyal Medyada Paylaşın:
müjgan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.