BANA SORARSAN ...
Yine karanlýk çöktü,
Kiminin gecesine, kiminin yüreðine,
Sevenler boynunu büktü,
Sýðýndý kimsesizlerin kimsesine,
Aþk denen yaranýn acýsýný bilirim,
Zehri içine iþlese de akýtamazsýn dýþarý,
Kýzýlcýk þerbeti içer susarsýn,
Sessiz çýðlýðýnla yýkmaya çalýþýrsýn duvarlarý,
Hele birde uzaktan sevdiysen birini,
Özlemi, hasreti, yokluðu kemiriyorsa içini,
Zifiri karanlýklar içinde kaybolursun,
Her þeyini yitirmiþ gibi kaybedersin benliðini,
Bana sorarsan ;
Hiç kimseyi kendinden fazla sevme,
Hak etmeyene hak ettiðinden fazla deðer verme,
Ýsteyen istediði kadar sen bencilsin desin,
Huzur, mutluluk ve aydýnlýk varken kendini karanlýða itme.
Zafer Özcan-(01.12.2016)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.