Duy Beni!

Bütün gece, resmini çizdim durdum,
Týpký sen! Abartýsýz...
Bütün kelimeleri sýfatsýz,
Çalakalem yüzüne vurdum.

Yýrtsam atsam,
Bakýlý kalýrdýn gözlerime.
Buruþtursam,
Takýlýrdýn beynime.
’’Yaksam’’ dedim,
Dokunamam, dokunmam küllerine.

Þekillendirdiðimin aksine,
Önce dudaklarýný sildim,
Yalanlarýn sustu.
Sonra kaþlarýný,
Öfkem durdu.
Saçlarýný tel tel sildim riyasýz...
Duy beni!
Duydun mu?
Gözlerini sildim,
Ýhanet öldü.
Kirpiklerini sildim,
Hançer düþtü.
Gamzen...ah! O gamzen
Hani var ya o kuyu...
Duy beni!
Duydun mu?

Bir kalemde çizdim seni,
Þekillerin en güzeli sandým.
Bir kalemde sildim,
Hiç aðlamadým.
Hiç aðlamadým.
Kâðýt neden ýslandý,
Hiç anlamadým.

Özlem Pala
Sosyal Medyada Paylaşın:

Ozlem Pala Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

ENGİN BADEM'E / ÜÇ DÜŞ GEZGİNİ GÖRÜŞ GÜNÜ Susturun Sirenleri ANNEME NİSAN MASALI GARDENYA AZRA İLE… Havadan Sudan Ağlamak Dediğin Doğa Sahnesinden Hayata Bakış