NAZIM ve MARTI (*)
Tunçtan deðil Canlý
iki Martý.
Biri kývýrcýk Saçlarý üzerinde Tunç Heykelin,
diðerinin Boyu Heykelin Kulak Memesine deðin.
Ýlkin fýsýldayarak birþeyler söylüyor,
sonra Baþýný öne eðip, Kanat çýrpýp-gülüyor,
yada bana öyle geliyor.
Heykel maðrur,
Heykel ciddi,
Heykel Tunçtan,
Heykel Taþ gibi suskun duruyor,
Heykel Heykel olmanýn,
bu Merdivenlerde oturmanýn
sorumluluðunu duyuyor.
Diðer Martý
-Heykelin kývýrcýk Saçlarý üzerinde duran-
açtý gergin Kanatlarýný çýrpmadan,
kayýp-kondu diðer Omuzuna bu Sorumluluðun.
Her Otu yemesini gayet iyi bilen ben,
Martýca’dan hiç anlamam ama,
zannýmca;
" Haydarpaþa Garý’nda..."
diye baþlayan Nazým’ýn bir Þiirini
Heykelin Kulaðýna fýsýldýyor;
" 1941 Baharýnda
Saat on beþ.
Merdivenlerin üstü Güneþ,
yorgunluk ve telaþ.
Bir Adam
Merdivenlerde oturuyor
birþeyler düþünerek..."
Bu Adam
"Memleketimden Ýnsan Manzaralarý 1" Þiirindeki
"Garip Þeyler Düþünmekle Meþhur" olan,
Galip Usta deðil, belli ki!
Kalýn, uzun Kýþlýk Mahpushane Abasý üstünde oturan Kiþi,
Þairin Kendisi!
(*) HAYDARPAÞA GAR OTELÝ 9 Þiirkayesinden alýnmýþtýr. Ýkinci Þiir "NAZIM" ve üçüncü Þiir "ÞAÝR"den sonra, AKÇE Romanýmý Yayýnlatabilmek için Þiir Yazmaya bir Süre ara vereceðim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Oğuz Can Hayali Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.